یادگیری مبتنی بر کار –  از صفحه 169 به بعد

مقدمه

نظریه‌های شناختی، توجه را بر رشد فردی و بر یادگیری از طریق تجربه متمرکز می‌کنند. نظریه‌های اجتماعی-شناختی و اجتماعی-سازندگی شروع به بررسی تأثیر متقابل افراد و محیطی می‌کنند که در آن افراد فعالیت می‌کنند و مشارکت ارزشمند دیگران در اطرافشان را تصدیق می‌کنند. با این حال، حتی این نظریه‌ها نیز نمی‌توانند پیچیدگی یادگیری مبتنی بر کار را به تصویر بکشند، مشارکت و سهم آنها به طور فزاینده‌ای زیر سوال می‌رود برای مثال، لینگارد استدلال می‌کند که تمرکز فعلی بر شایستگی/صلاحیت در آموزش پزشکی، چارچوب‌های فردگرایانه آموزش مراقبت‌های بهداشتی را منعکس می‌کند، و توجه را از این واقعیت منحرف می‌کند که “افراد متخصص شایسته می توانند (و انجام می دهند، با مقداری نظم) با هم ترکیب شوند تا یک تیم ناشایسته ایجاد کنند.” (82). رساله او برای معطوف کردن توجه به «صلاحیت جمعی» نشان دهنده ارزش نظریه های اجتماعی-فرهنگی یادگیری است تا راه هایی را که تیم های بالینی کار می کنند، یاد می گیرند و با هم توسعه می یابند را معنا بخشد.

نمونه ایی از عکس ترجمه فصل 2-12 کتاب Understanding Medical Education: (کیفیت فایل اصلی از پیش نمایش زیر خیلی بالاتر است.)

 یادگیری مبتنی بر کار

مقدمه

ویلیام اوسلر عاقلانه مشاهده کرد که «کسی که بدون کتاب پزشکی می‌خواند، در دریای ناشناخته می‌رود، اما کسی که بدون بیمار پزشکی می‌خواند، اصلاً به دریا نمی‌رود». محل کار برای قرن‌ها مکان مهمی برای یادگیری پزشکی بوده است، با این حال رویکردهای آموزش بالینی شاید کمتر از آنچه که پیش‌بینی می‌شود در متون تحقیقاتی آموزش پزشکی مورد توجه قرار گرفته است .

با این وجود، کار جایی است که متخصصان مراقبت های بهداشتی مقدار قابل توجهی از زندگی خود، ومقدار زیادی از انرژی فیزیکی و عاطفی خود را صرف آن می کنند. کار به این معناست که بسیاری از افراد خودشان را با آن تعریف می کنند، چه در رابطه با نقششان – “من یک پزشک هستم”، “من یک جراح هستم” – یا در مورد محل کارشان – “من در بیمارستان آموزشی محلی کار می کنم”.

برای پزشکان، کار و محل کار جایی است که یادگیری حرفه‌ای آنها به واقعیت تبدیل می‌شود، جایی که دانش، مهارت‌ها و تمرین در آن ساخته و توسعه می‌یابد. ما بر محل کار خود تأثیر گذاشته، و محل کار ما را تحت تأثیر قرار داده و شکل می‌دهد.

در این فصل، روابط کار-یادگیری در طول پیوستار یک حرفه پزشکی بررسی می شود. با تکیه بر تئوری و تحقیقات یادگیری معاصر، راه هایی را در نظر می گیرد که در آن محل کا،ر برنامه درسی را برای یادگیری و توسعه پیشنهاد می دهد. آموزش پزشکی به عنوان یک نمونه ارائه می شود اما در آموزش همه رشته های بهداشتی موارد مشابهی وجود دارد. شاید بزرگترین چالشی که با آن روبرو هستیم، تبدیل محل کار به مکانی برای یادگیری مشترک، درون، بین و در میان گروه‌های حرفه‌ای خاص باشد. چشم انداز در حال تغییر آموزش رشته پزشکی و آموزش متخصصان مراقبت های بهداشتی وابسته به تعامل بین دو سیستم پیچیده ی محیط یادگیری رسمی دانشگاه ها و محیط های کار بالینی است که در آن دانشجویان و کارآموزان یاد می گیرند که چگونه از دانش خود استفاده کنند.

نمونه ایی از عکس ترجمه فصل 1-12 کتاب Understanding Medical Education: (کیفیت فایل اصلی از پیش نمایش زیر خیلی بالاتر است.)

Chapter 5. Principles of Curriculum Design

Janet Grant

 بخش ۵ : اصول طراحی کوریکولوم

مقدمه

قفسه های کتاب من، تاریخچه ای در حال گسترش از آموزش پزشکی را در خود جای داده است، بنابراین چند کتاب را به طور تصادفی انتخاب کردم تا مشخص کنم که آیا این سال ها ایده های متفاوتی درباره طراحی برنامه درسی ایجاد کرده اند یا خیر. تا حدی داشتند و تا حدودی نداشتند. به عنوان مثال، در سال ۱۹۶۱ ، بحث های برنامه درسی بر مهارت های آموزشی و ایده هایی در مورد نحوه یادگیری دانش آموزان متمرکز شد. برنامه درسی قرار بود از اهداف و تجربیات با تقسیم‌بندی‌های نسبتاً سنتی محتوا تشکیل شود، اما همه بر اساس نیازهای بهداشتی جامعه، فلسفه تفکر علمی و ویژگی‌های حرفه‌ای پزشکان باشد. در سال ۱۹۷۲ ، توصیه این بود که اهداف و مقاصد را با عبارات رفتاری تعریف کنیم (شاید با مشغله های امروزی همراه با شایستگی ها، تفاوتی نداشته باشد)، و همچنین برنامه های درسی باید آنچه را که دانشجو و جامعه نیاز دارند ارائه دهند – نه آنچه برای دانشکده پزشکی مناسب است. به معلمان توصیه شد که سعی کنند تدریس خود را به طور مؤثرتری یکپارچه کنند و به دانشجویان نسبت به آنچه می آموزند حق انتخاب بدهند. در سال‌های ۱۹۸۲ و ۱۹۸۳، یک رویکرد سیستمی برای طراحی آموزشی با تأکید بر روش‌های آموزشی مورد حمایت قرار گرفت که قصد آن، ارائه اهداف یادگیری با این عقیده بود که مشارکت فعال دانشجو در یادگیری، یک استراتژی احتمالاً مؤثر بود. تا سال ۱۹۸۹، معقول به نظر می رسید که کل کتاب ها را به این سؤال اختصاص دهیم که چگونه برنامه درسی ممکن است برای تسهیل یادگیری مناسب با تمرین بالینی ساختار یابد.

نمونه ایی از عکس ترجمه فصل ۵ کتاب Understanding Medical Education : (کیفیت فایل اصلی از پیش نمایش زیر خیلی بالاتر است.)

“تدریس و یادگیری در آموزش پزشکی: چطور تئوری می تواند عمل را اطلاع رسانی کند (مترجم:تحت تاثیر قرار دهد)“

مقدمه

شکافی که مکرراً بین تئوری و عمل شناسایی می‌شود، شاغلین بسیاری از حرفه‌ها را به این نتیجه رسانده است که تئوری به برج عاج تعلق دارد، نه مفید است و نه به آن‌هایی که در عمل هستند، مرتبط است. آموزش نیز از این قاعده مستثنی نیست. با این حال، وقتی فرآیندهایی که زیربنای عملکرد آموزشی هستند، بهتر درک می شوند، مشخص می شود که تئوری هم پتانسیل آگاهی بخشی نسبت به عمل و هم آگاهی از آن را دارد (مترجم: هم عمل را تحت تاثیر قرار می دهد و هم از آن تاثیر می پذیرد). تئوری ها به ما کمک می کنند تا از درک کردن صرف یک پدیده فراتر برویم و همچنین آن را نقد کنیم و بهبود دهیم. بوردیج گزارش کرد در یک مطالعه اخیر در مورد کیفیت گزارش مطالعات تجربی در آموزش پزشکی، به سختی نیمی از مقالاتی که بررسی شدند حاوی بیانیه ای صریح از چارچوب مفهومی مورد استفاده بودند. او چارچوب‌های مفهومی را روش‌های تفکر کردن درباره مشکلات یا روش‌های نمایش دادن چگونگی کارکرد چیزهای پیچیده توصیف کرد که می‌تواند از نظریه‌ها، مدل‌ها یا بهترین عمل‌ها ناشی شود. بوردیج توضیح داد که چارچوب های مفهومی به مدرسان کمک می کند تا مشکلات را درک و روشن کنند، اما چارچوب های مفهومی مختلف، بر جنبه های مختلف یک موقعیت تأکید دارند. چندین چارچوب مفهومی ممکن است به یک موقعیت معین مرتبط باشد، و هر یک از آنها، یا ترکیبی از آنها، می تواند به راه حل ها یا رویکردهای جایگزین منجر شود. جالب است بدانید که بسیاری از نظریه‌های یادگیری با یکدیگر همپوشانی دارند، این نظریه ها، روش‌های متفاوت مفهوم‌سازی و مطالعه پدیده‌های یکسان، اما با معرفت‌شناسی، مفروضات و رویکردهای روش‌شناختی متفاوت ارائه می‌کنند.

نمونه ایی از عکس ترجمه فصل ۴ کتاب Understanding Medical Education : (کیفیت فایل اصلی از پیش نمایش زیر خیلی بالاتر است.)

Linda Snell1, Daisuke Son2, and Hirotaka Onishi3
۱Centre for Medical Education and Department of Medicine, McGill University, Montréal, Quebec, Canada
۲Department of Medical Education Studies, International Research Centre for Medical Education, University of Tokyo,Tokyo, Japan
۳Department of International Cooperation for Medical Education, International Research Centre for Medical Education,University of Tokyo, Tokyo, Japan

فصل ۶: طراحی آموزشی: کاربرد تئوری در عمل

لیندا اسنل ، دایسوکه سون ، و هیروتاکا اونیشی
پیام های کلیدی
• بین علم طراحی آموزشی (ID) و اجرای آن در عمل، ناهماهنگی «دانش- انجام » وجود دارد.
• این تفاوت وناهماهنگی را می توان با استفاده از تئوری های یادگیری، تعلیم و تربیت و آموزشی در مدل های ID و استراتژی های آموزشی برطرف کرد.
• ID با تجزیه و تحلیل نیازها، سطح و انگیزه فراگیر شروع می شود.
• ID اهداف یادگیری را تعیین می کند (مثلاً پیامدهای درسی یا صلاحیت هایی که باید کسب شوند) و بر توسعه راهبردهای آموزشی مؤثر برای پرداختن به شکاف بین این اهداف و نتایج تحلیل فراگیرتمرکز می کند..
• یک مدل تکراری، با یک مارپیچ از “طراحی و توسعه، اجرا، ارزیابی” و به دنبال آن بازاندیشی و تکرار کارآمد است.
• روش های یادگیری فعال باید برای تقویت انگیزه درونی و شخصی سازی یادگیری مورد تاکید قرار گیرد.

نمونه ایی از عکس ترجمه فصل ۶ کتاب Understanding Medical Education : (کیفیت فایل اصلی از پیش نمایش زیر خیلی بالاتر است.)