چارچوب های ارزیابی فراگیر در پزشکی: راهنمای انجمن آموزش پزشکی اروپا (AMEEشماره۸۷):

LOUIS PANGARO1 & OLLE TEN CATE
Uniformed Services University of the Health Sciences, USA, University Medical Center, Utrecht, the
Netherlands

چکیده
در هر نظام ارزشیابی کارآموزان پزشکی مجموعه ای اساسی از مفروضات در مورد آنچه باید ارزیابی شود، وجود دارد (یعنی اینکه کدام اهداف ارزش های نظام یا موسسه را منعکس می کنند)، چه نوع مشاهدات یا ارزیابی هایی جهت قضاوت مفید هستند، و اینکه چگونه باید اینها را تجزیه و تحلیل کرد و با معیاری مقایسه شود که قرار است فراگیر آن را به دست آورد. این مفروضات را می توان در چارچوبی برای ارزیابی بازشناساند. چهارچوب ها گروهی از ایده ها یا مقوله ها را در بر می گیرند یا چارچوبی برای انعکاس اهداف آموزشی دارند که سطح شایستگی یا پیشرفت کارآموز بر اساس آنها سنجیده می شود. چارچوب های مختلف راه های متفاوتی را برای مشاهده عمل پزشکی ارائه می دهند و اهداف متفاوتی دارند. در وهله اول، چارچوب ها باید مربیان را قادر سازند تا آمادگی کارآموزان را برای پیشرفت تعیین کنند، یعنی اینکه آیا شایستگی مورد نظر به دست آمده است یا خیر. آنها باید هم مدلی ذهنی معتبر از شایستگی و هم اصطلاحاتی جهت توصیف عملکرد موفق، چه در پایان آموزش و چه به عنوان نقاط عطف در طول برنامه درسی، ارائه دهند. در نتیجه، چنین چارچوب‌هایی با ارائه راهنمایی به فراگیران جهت شناخت آنچه مورد انتظار است، یادگیری را هدایت می‌کنند. چارچوب ها همچنین باید ثبات و قابلیت اطمینان رتبه بندی ها را در بین کارکنان و محیط افزایش دهند. در نهایت، آنها محتوا و منابع مورد نیاز برای آموزش ارزیاب ها را جهت دستیابی به سازگاری و ثبات تعیین می کنند. این امر به ویژه در روتیشن های بالینی مهم است که در آن ارزیابی های قابل اعتماد بسیار دشوار بوده است.