آموزش یافته های بالینی در سی تی اسکن – سری ۱

آموزش یافته های بالینی در سی تی اسکن ( CT scan ) – سری ۱ دکتر غلامرضا فلاح محمدی

CTscan

آموزش یافته های بالینی در سی تی اسکن سری اول

تصویربرداری پزشکی تصاویر سی تی اسکن

بررسی ضایعات سیستم حرکتی بدن انسان

ضایعات سیستم حرکتی بدن انسان

استخوان ها

تشخیص درمان بیماری ها

تشخیص بیماری درمان بیماری مشاهده بافت های درون بدن

بررسی شکل بافت های درون بدن

وجود بیماری های احتمالی سطح مقطع هایی از بدن

دوره یافته های بالینی در سی تی اسکن

ویدئو آموزشی دوره یافته های بالینی در سی تی اسکن

ویدئو دوره یافته های بالینی در سی تی اسکن پزشک آموز

تشخیص بیماری

دانشجویان پزشکی دانشجویان پیراپزشکی

دانشجویان علوم پایه دانشجویان پرستاری

مشاهده بافت های درون بدن

سی تی اسکن چیست

بررسی شکل بافت های درون بدن

ویدئو دوره یافته های بالینی در سی تی اسکن

سی تی اسکن چیست

ویدئو آموزشی دوره یافته های بالینی در سی تی اسکن

CTscan

توموگرافی کامپیوتری چیست

یافته های بالینی توموگرافی کامپیوتری

یافته های بالینی

سی تی اسکن

یافته بالینی توموگرافی

سی تی اسکن توموگرافی کامپیوتری چیست

یافته بالینی

Computed Tomography scan

دوره یافته های بالینی در سی تی اسکن به مسائل مختلف در این حوزه می‌پردازد. امید است خوانندگان پزشک آموز پس از گذراندن این دوره، بتوانند بخش اعظمی از نیازهای خود را برآورد نمایند.

این دوره برای چه کسانی مفید است:

• دانشجویان پزشکی
• دانشجویان پیراپزشکی
• دانشجویان علوم پایه
• دانشجویان پرستاری

آموزش یافته های بالینی در سی تی اسکن یا سی‌تی اسکن یا توموگرافی کامپیوتری (به فارسی: مقطع‌نگاری رایانه‌ای) استفاده از اشعه ایکس در ارتباط با الگوریتم‌ها و محاسبات کامپیوتری به منظور ایجاد تصویر از بدن می‌باشد. در آموزش یافته های بالینی در سی تی اسکن، یک تیوب یا لولهٔ تولیدکنندهٔ اشعه ایکس، در مقابل یک آشکارساز (دتکتور) این اشعه قرار داده شده، و با کمک حلقه‌ای که به صورت یک دستگاه و به شکل چرخشی در اطراف بیمار حرکت می‌کند، تصویر کامپیوتریِ مقطعی به صورت برش یا مقطع عرضی تولید می‌نماید. سی تی در سطح آگزیال یا محوری است که تصویر به دست می‌دهد، در حالی که تصویرهای مقطع کرونال (تاجی) و ساژیتال (سهمی) را می‌توان به وسیلهٔ بازسازی‌های کامپیوتری ارائه کرد.

عوامل آموزش یافته های بالینی در سی تی اسکن یا مواد حاجب اغلب در سی تی برای توصیف بهتر آناتومی مورد استفاده واقع می‌شوند. گرچه آموزش یافته های بالینی در سی تی اسکن قادر به تولید و ارائهٔ تفکیک‌پذیری فضایی بالاتری است، اما در عوض سی تی می‌تواند اطلاعات بیشتری را در مورد تغییرات دقیق و ظریف مربوط به میرایی پرتو ایکس تشخیص دهد. در ضمن سی تی بیمار را در معرض تابش اشعهٔ یونیزان بیشتری در مقایسه با رادیوگرافی قرار می‌دهد. در سی تی نوع اسپیرال با آشکارسازهای زیاد (مولتی دتکتور) از چند ردیاب یا آشکارساز بهره‌گیری می‌شود. در این نوع ۸، ۱۶، یا ۶۴ ردیاب یا آشکارساز در طول حرکتی پیوسته و مستمر از بیمار، از طریق تابش پرتو تصویر به دست می‌آورند که حاصل تصاویری عالی و با جزئیات بسیار ظریف در زمان بررسی کمتر می‌باشد.

با تجویز سریع کنتراست وریدی در طی آموزش یافته های بالینی در سی تی اسکن این جزئیات دقیق تصویری را می‌توان بازسازی سه‌بعدی نمود و بدین ترتیب تصاویری از کاروتید، شریان مغزی و کرونری، یا به صورت سی تی آرتریوگرافی و سی تی آنژیوگرافی حاصل نمود. سی‌تی اسکن است تست انتخابی در تشخیص برخی از شرایط اضطراری و اورژانس مانند خونریزی مغزی، آمبولی ریه (لخته‌ای که موجب انسداد در عروق ریه‌ها شود)، دایسکشن آئورت یا همان پارگی سرخرگ آئورت (پاره شدن دیواره آئورت)، آپاندیسیت، دیورتیکولیت، و سنگ کلیه می‌باشد. با ادامهٔ پیشرفت‌ها و بهبود مداوم در فناوری سی‌تی اسکن، از جمله سریعتر شدن زمان تصویربرداری و بهبود رزولوشن یا وضوح و تفکیک‌پذیری تصاویر، دقت و کارایی این روش به‌طور چشمگیری افزایش یافته و در نتیجه از سی‌تی اسکن به میزان بیشتری در تشخیص‌های پزشکی استفاده می‌شود.

نخستین آموزش یافته های بالینی در سی تی اسکن (سی‌تی اسکنر) که به لحاظ تجاری قابل بهره‌برداری بود، توسط سر گادفری هانسفیلد در آزمایشگاه مرکزی تحقیقات ئی‌ام‌آی در بریتانیای کبیر به سال ۱۹۷۲ اختراع شد. حقوق قانونی ئی‌ام‌آی متعلق به شرکت توزیع آثار موسیقیِ گروه بیتل‌ها (بیتلز) بود که منافع آن به بودجهٔ پژوهشی اختصاص می‌یافت. سر گادفری هانسفیلد و آلن مک لود مک کورمک، به خاطر اختراع مشترکشان یعنی سی‌تی اسکن، برندهٔ جایزهٔ نوبل پزشکیِ سال ۱۹۷۹ شدند. نخستین دستگاه سی تی یا همان سی‌تی اسکنر نیز، به سال ۱۹۷۲ در کلینیک میو در روچستر واقع در مینه‌سوتا نصب گردید.