آموزش معدنی شدن ماتریکس استخوانی

پریکندریوم در غضروف فیبرو و مفصل دکتر زهرا بابازاده

آموزش معدنی شدن ماتریکس استخوانی

استخوان یک ماده کاملاً یکنواخت نیست، بلکه بین اجزای سخت آن فاصله و منافذی وجود دارند. لایه بیرونی سخت استخوان‌‌ها به دلیل تعداد شکاف‌‌ها یا فاصله‌‌های کمی که دارد، به «استخوان کامپکت» (Compact Bone Tissue) معروف است. این بافت ظاهر صاف، سفید و جامد استخوان‌‌ها را ایجاد می‌کند و ۸۰ درصد از کل استخوان‌های اسکلتی بزرگسالان را تشکیل می‌دهد.

همچنین ممکن است استخوان کامپکت به عنوان استخوان متراکم یا استخوانناخته شود. استخوان‌های متراکم از واحدهای ساختمانی به نام «استئون» (Steon) تشکیل شده‌اند و در تصاویر میکروسکوپی دارای آرایشی از دایره‌های متحدالمرکزی به نام «سیستم هاورس» (Haversian System) هستند. سیستم هاورس خود به چهار بخش تقسیم می‌شود، عبارتند از:استخوان لاملار (Lamellar Bone) یا لایه لایه دارای ساختاری قوی‌تر از استخوان‌های بافتی است. این استخوان‌ها از لایه‌‌های متعدد انباشته بر روی هم تشکیل شده و در ساختار آن‌ها بسیاری از الیاف کلاژن به موازات سایر الیاف یک لایه، جهت گیری کرده‌اند. الیاف در لایه‌‌های متناوب در جهت مخالف قرار دارند و همین امر به توانایی استخوان در مقاومت در برابر نیرو‌های پیچشی کمک می‌کنند. پس از شکستگی در استخوان‌ها، استخوان بافتی به سرعت شکل می‌گیرد و به تدریج توسط استخوان لاملار با سرعت رشدی کمتر جایگزین می‌شوند. این فرایند طی کلسیفیکاسیون روی غضروف شیشه‌ای (هیالین) از طریق مکانیسمی معروف به «جایگزینی استخوانی» انجام می‌شود.

• مجرای هاورس: یک حفره در مرکز این سیستم است که محل قرارگیری اعصاب و عروق است. مجاری هاورس از طریق کانال‌های عرضی باریکی به هم وصل می‌شوند که به این کانال‌ها «مجاری ولکمن» (Volkmann’s Canal) می‌گویند.
• تیغه‌های استخوانی یا لاملا (Lamellae): دایره‌های متحدالمرکزی که مجرای هاورس را احاطه کرده‌اند.
• لاکونا: فضاهایی که بین لاملا قرار دارند و از سلول‌های استخوانی ساخته شده‌اند، لاکونا می‌گویند.تقلید سلول درمانی در صدد است منبعی از مجموعه های شبه سلولی را ارائه دهد که ویژگی های ساختاری و عملکردی اصلی همتایان طبیعی خود را با برنامه های کاربردی گسترده در زیست پزشکی  نشان دهد. مهندسی بافت استخوان(BTE) در صدد پیشبرد و تحریک فرایند طبیعی بهبودی برای نواقص استخوانی بزرگ(critical size) است. میکرو-رآکتور برای هم سازماندهی سلول های SaOS-2 شبه استئوبلاستی استخوان ساز زیستی طراحی شد و برای اولاستئوبلاست‌ها که اجزاء آلی و معدنی ماتریکس را می‌سازند از سلول‌های بنیادی مزانشیمی مغز استخوان منشأ می‌گیرند. استئوکلاست‌ها که از فیوژن خانواده مونوسیت/ ماکروفاژ تشکیل شده‌اند، سلول‌های غول‌آسای چندهسته‌ای هستند که با ترشح اسید و آنزیم‌های لیزوزومی خود به فضای بین سطوح مینرالیزه استخوان در فرآیند جذب و بازسازیت استخوانی نقش دارند. یکی دیگر از سلول‌های استخوانی که از استئوبلاست مشتق می‌شود سلول‌های پوششی است؛ سلول‌های پوششی سطوح استخوان را می‌پوشانند و در نتیجه سطح استخوان را از مغز استخوان جدا می‌کنند، با این حال عملکرد دقیق سلول‌های پوششی استخوان همچنان نامشخص است (۳ و ۴).برای حفظ عملکرد استخوان، این بافت به‌طور مداوم توسط استئوکلاست‌ها بازجذب شده و توسط استئوبلاست‌ها بازسازی می‌شود. این فرآیند، بازسازی استخوان نامیده می‌شود که عملکرد اصلی آن تجدید بافت استخوان به‌منظور حفظ استحکام استخوان در دوران بزرگسالی است (۵ و ۶). در طول بازسازی استخوان، استخوان ابتدا توسط استئوکلاست‌ها بازجذب می‌شود و پس از آن، استئوبلاست‌ها فرامی‌رسند آموزش معدنی شدن ماتریکس استخوانی آموزش معدنی شدن ماتریکس استخوانی آموزش معدنی شدن ماتریکس استخوانی آموزش معدنی شدن ماتریکس استخوانی ر و بازسازی استخوان بازجذب شده را با سنتز ماتریکس استخوانی جدید انجام می‌دهند. بازسازی استخوان متشکل از چرخه‌های پی‌درپی بازجذب و تشکیل استخوان در سطح استخوان می‌باشد. بدون بازسازی استخوان، حفظ سطوح کلسیم خون، حمایت مکانیکی از بافت‌های نرم و حفاظت از مغز و نخاع ممکن نخواهد بود (۵). در این مقاله به توصیف خصوصیات مرفولوژیکی و عملکرد سلول‌های استخوانی می‌پردازیم.سلول‌های استخوانیاستئوسیت‌ها که از استئوبلاست‌شوند، در لاکوناهایی که بین تیغه‌های ماتریکس قرار گرفته‌اند، مستقر می‌باشند. فقط یک استئوسیت در هر لاکونا یافت می‌شود. کانالیکول‌های نازک استوانه‌ای زوائد سیتوپلاسمی استئوسیت‌ها را در خویش جای می‌دهند. این کانالیکول‌ها به‌عنوان مسیر تأمین مواد مغذی و اکسیژن از خون مویرگی به استئوسیت‌ها عمل می‌کنند. استئوسیت‌ها به دلیل زوائد سیتوپلاسمی متعدد دارای سطحی بزرگ می‌باشند. علاوه بر این، این زوائد دارای دسته‌جات رشته‌های اکتینی هستند که استرس مکانیکی را دریافت می‌کنند. به نظر می‌رسد که استئوسیت‌ها با دریافت و انتقال استرس مکانیکی در متابولیسم استخوان درگیر باشند. درواقع، تحقیقات اخیر نشان داده است که استئوسیت‌ها کانال فعال شده با کشش (۷) و عناصر پاسخ‌دهنده به استرس (۸) را بیان می‌کنند.با این حال، هنوز مکانیسم انتقال سیگنال و ژن‌های تنظیم‌شده با فشار مکانیکی مشخص نشده است. زوائد سلول‌های مجاور از طریق اتصالات شکافدار با هم در تماس می‌باشند و مولکول‌ها از این طریق از یک سلول به سلول دیگر می‌رسند. برخی تبادلات مولکولی نیز از طریق مقدار اندکی ماده خارج سلولی که بین استئوسیت‌ها و ماتریکس استخوان قرار گرفته است، انجام می‌شود. تبادلات اخیر می‌توانند یک زنجیره متشکل از حدود ۱۵ سلول را تغذیه کنند. در مقایسه با استئوبلاست‌ها، استئوسیت‌های پهن بادامی شکل دارای شبکه اندوپلاسمی خشن و دستگاه گلژی بسیار کمتر و

  استئوبلاست‌ها از سلول‌های بنیادی مزانشیمی مغز استخوان منشأ می‌گیرند. استئوبلاست‌ها مسئول ساخت اجزای آلی ماتریکس استخوانی (کلاژن نوع I، پروتئوگلیکان‌ها و گلیکوپروتئین‌ها) هستند. رسوب اجزای غیرآلی استخوان نیز وابسته به حضور استئوبلاست‌های زنده است. این سلول‌ها منحصراً در سطوح بافت استخوانی، کنار به کنار قرار دارند، به‌گونه‌ای که شبیه اپی‌تلیوم ساده می‌شوند. وقتی این سلول‌ها فعالانه مشغول ساخت ماتریکس می‌شوند، شکل مکعبی تا استوانه‌ای و سیتوپلاسم بازوفیل پیدا می‌کنند. وقتی فعالیت سازندگی کاهش می‌یابد، این سلول‌ها مسطح می‌شوند و بازوفیلی سیتوپلاسم کاهش می‌یابد.

  برخی استئوبلاست‌ها به‌تدریج توسط ماتریکس تازه تشکیل‌شده محصور و به استئوسیت تبدیل می‌شوند. در حین این فرایند فضایی به نام لاکونا تشکیل می‌شود. لاکوناها توسط استئوسیت‌ها و زوائد آن‌ها، همراه با میزان اندکی از ماتریکس غیرکلسیفیه خارج‌ سلولی، اشغال می‌شوند، بقیه در سطح استخوان به‌صورت خاموش باقی می‌مانند و تحت عنوان سلول‌های پوششی استخوان نامیده می‌شوند. سلول‌های پوششی استخوان شکل مسطحی دارند و شامل چند اندامک سلولی هستند.

  این خصوصیات مورفولوژیک نشان می‌دهد که سلول‌های پوششی استخوان به‌سختی درگیر در تشکیل استخوان هستند. درهای پوششی استخوان دیده می‌شود. استئوبلاست‌ها در هنگام سنتز ماتریکس، واجد اجزای سلولی خاصی می‌شوند که مشخصه سلول‌هایی است که فعالانه پروتئین سنتز کرده و به بیرون ترشح می‌کنند. استئوبلاست‌ها آموزش معدنی شدن ماتریکس استخوانی آموزش معدنی شدن ماتریکس استخوانی آموزش معدنی شدن ماتریکس استخوانی آموزش معدنی شدن ماتریکس استخوانی آموزش معدنی شدن ماتریکس استخوانی سلول‌های قطبی هستند. ترشح اجزای ماتریکس در سطح سلول انجام می‌شود که در تماس با ماتریکس استخوانی قدیمی‌تر می‌باشد، بدین ترتیب یک لایه جدید (ولی هنوز کلسیفیه نشده) ماتریکس به نام استئوئید بین لایه استئوبلاست و استخوان از پیش ‌ساخته‌شده، تشکیل می‌شود. این فرآیند تبدیل اود که سپس توسط رسوب نمک‌های کلسیم درون استخوان تازه تشکیل‌شده، تکمیل می‌شود (۱۳).

  مطالعات نشان می‌دهند که استئوبلاست بالغ به‌طور متوسط طول عمر یک ماه دارد و پس از آن متحمل آپوپتوز می‌شوند که توسط استئوبلاست‌های جدید تمایزیافته جایگزین می‌شوند و یا در حدود یک‌سوم از این سلول‌ها ممکن است در ماتریکس استخوانی به‌عنوان سلول‌های استئوسیتی رسوب کنند.

  خصوصیات فراساختاری استئوبلاست‌ها، ویژگی ترشحی معمولی، همراه با شبکه آندوپلاسمی خشن با سیسترنای متسع را نشان می‌دهد (۱۴ و ۱۵). کمپلکس بزرگ گلژی شامل چندین لایه از دستگاه گلژی، وزیکول‌ها و واکوئل‌های با ساختار فیبریلار است که به نظر می‌رسد فراهم‌کننده کلاژن و پروتئوگلیکان‌ها باشد. استئوبلاست‌ها همچنین قادر به سنتز پروتئوگلیکان‌ها و پروتئین‌های غیرکلاژنی مهم هستند که در جدول ۱-۱ ذکر شده است. از آنجا که گلیکوپروتئین‌ها و پروتئوگلیکان‌ها می‌توانند با یون کلسیم ترکیب شوند، بنابراین به نظر می‌رسد که آن‌ها در دو عملکرد نقش داشته باشند:

  ۱) ذخیره‌سازی یون کلسیم برای کلسیفیکاسیون

  ۲) تنظیم رشد هیدروکسی آپاتیت با جلوگیر

  ماده غیرآلی حدود ۵۰% وزن خشک ماتریکس استخوانی را تشکیل می‌دهد. کلسیم و فسفر به‌ویژه در ماتریکس به‌وفور یافت می‌شوند، ولی بی‌کربنات، سیترات، منیزیم، پتاسیم و سدیم نیز یافت می‌شوند. مطالعه با روش انکسار اشعه ایکس نشان داده است که کلسیم و فسفر، تشکیل بلورهای هیدروکسی آپاتیت با ترکیب شیمیایی PO4)_۶(OH)_۲)Ca_۱۰ می‌دهند؛ اما این بلورها نقایصی دارند و مشابه هیدروکسی آپاتیت موجود در مواد معدنی سخت نیستند. مقادیر زیادی از فسفات کلسیم بی‌شکل (غیربلوری) نیز وجود دارند. در عکس‌های میکروسکوپ الکترونی، بلورهای هیدروکسی آپاتیت استخوان شبیه صفحاتی به نظر می‌رسند که در طول رشته‌های کلاژن قرار می‌گیرند، ولی توسط ماده زمینه‌ای احاطه می‌شوند. یون‌های سطحی هیدروکسی آپاتیت هیدراته هستند و یک لایه از آب و یون‌ها در اطراف بلور تشکیل می‌شود. این لایه که تحت عنوان قشر آب خوانده می‌شود، تبادل یون‌ها بین بلور و مایعات بدن را تسهیل می‌نماید.

  ماده آلی در ماتریکس استخوان شامل کلاژن نوع I و ماده زمینه‌ای (که محتوی تجمعات پروتئوگلیکان و چندین گلیکوپروتئین ساختمانی ویژه می‌باشد) است. گلیکوپروتئین‌های استخوان ممکن است در پیشبرد روند کلسیفیکاسیون ماتریکس استخوان نقش داشته باشند. سایر بافت‌های محتوی کلاژن نوعI  به‌طور طبیعی کلسیفیه نیستند و دارای این گلیکوپروتئین‌ها نمی‌باشند. ماتریکس استخوانی دکلسیفیه، به خاطر آموزش معدنی شدن ماتریکس استخوانی آموزش معدنی شدن ماتریکس استخوانی آموزش معدنی شدن ماتریکس استخوانی آموزش معدنی شدن ماتریکس استخوانی آموزش معدنی شدن ماتریکس استخوانی آموزش معدنی شدن ماتریکس استخوانی آموزش معدنی شدن ماتریکس استخوانی رمحتوای غنی کلاژن به رنگ‌های ویژه رنگ‌آمیزی رشته‌های کلاژن اتصال می‌یابد. همراهی مواد معدنی و رشته‌های کلاژن مسئول سختی و مقاومت بافت استخوان است.

  وقتی یک استخوان دکلسیفیه می‌شود، شکل آن حفظ می‌شود، ولی همانند یک تاندون ارتجاع‌پذیر می‌گردد. برداشت بخش آلی ماتریکس که عمدتاً ماهیت کلاژنی دارد نیز شکل اولیه استخوان را تغییر نمی‌دهد، ولی آن را شکننده می‌کند و استخوان به‌سادگی در هنگام جابجایی شکسته و خرد می‌گردد (۱۶). علاوه بر این، پروتئوگلیکان‌هایمهم ماتریکس آلی استخوانی می‌باشند. عملکرد این اجزای ماتریکس استخوانی این است که این پروتئین‌ها دارای فعالیت اتصال به کلسیم هستند که احتمالاً مسئول تنظیم رسوب کریستال‌های هیدروکسی آپاتیت در ماتریکس استخوانی مینرالیزه شده می‌باشند.

  نتیجه‌گیری

  تحلیل و تشکیل استخوان با یکدیگر مرتبط هستند؛ به این معنی که اگر یکی کاهش یابد دیگری افزایش می‌یابد. این ارتباط بین تشکیل و تحلیل استخوان توسط مکانیسم‌های مختلفی (که هنوز به‌طور کامل درک نشده است) کنترل می‌شوند. به‌عنوان مثال، استئوبلاست‌ها می‌توانند با تولید فاکتورهای تحریک‌کننده استئوکلاستیث تحریک تمایز استئوکلاست‌ها شوند (۱۷). از طرف دیگر، استئوبلاست‌ها و استئوسیت‌ها متالوپروتئاز (۱۳)رشح می‌کنند که نشان می‌دهد استئوبلاست‌ها در تخریب کلاژن درگیر هستند (۱۸). این یافته‌ها نشان می‌دهد که سلول‌های استئوبلاستی در تخریب کلاژن در طول بازجذب استخوان همراه با استئوکلاست‌ها شرکت می‌کنند.

  فعالیت استئوبلاست‌ها نیز تحت‌تأثیر فعالیت استئوکلاست قرار دارد. در طول بازجذب استخوان توسط استئوکلاست‌ها، فاکتورهای متعددی از جمله IGF-I  (فاکتور رشد شبه انسولینی نوع I) و TGFβ، (فاکتور رشد ترانسفورمه کننده β)، (۵ و ۱۹) از ماتریکس خارج سلولی آزاد می‌شود که پیش از آزاد شدن باعث کنترل تمایز و فعالیت استئوبلاست‌ها می‌شوند و شکی نیست که تعامل بین این سلول‌های استخوانی برای حفظ حجم و ساختار استخوان ضروری است، بنابراین شناخت فیزیولوژی، مورفولوژی و عملکرد این سلول‌ها به‌منظور شناخت بیولوژی استخوان و توسعه درمان‌هایی برای بیماری‌های استخوانی همچون پوکی استخوان ضروریست.

  ی از کلسیفیکاسیون بیش ‌از حد

  استئوبلاست‌ها همچنین سایتوکاین‌هایی از جمله فاکتور رشد شبه انسولین I، II، فاکتور رشد ترانسفورمه کننده بتا (TGF β) و پروتئین مورفوژنیک استخوان (BMPs) را تولید می‌کنند. این عوامل رشد، در ماتریکس استخوانی کلسیفیه ذخیره می‌شوند و نقش مهمی در تمایز و عملکرد استئوبلاست بازی می‌کنند، بنابراین ماتریکس استخوانی به‌عنوان مکان ذخیره‌سازی فاکتورهای رشد علاوه بر کلسیم و فسفات عمل می‌کند. استئوبلاست‌ها فعالیت آلکالن‌ فسفاتازی شدید در غشای پلاسمایی خود نشان می‌دهند. این ویژگی هیستوشیمیایی به‌عنوان یک مارکر رده استئوبلاستی استفاده می‌شود.

  کروماتین هسته‌ای متراکم‌تر می‌باشند. این سلول‌ها فعالانه در حفظ ماتریکس استخوانی دخالت دارند. متعاقب مرگ استئوسیت‌ها، ماتریکس جذب می‌گردد (۱).

  استئوسیت‌ها تمایزیافته‌ترین سلول‌های دودمان استئوبلاستی هستند که برای مدت بسیار طولانی در ماتریکس استخوانی باقی می‌مانند، بااین‌حال نقش اصلی استئوسیت‌ها هنوز به‌طور کامل شناخته نشده است. شواهدی وجود دارد که نشان می‌دهند این سلول‌ها نقش مهمی را در حفظ توده استخوانی بازی می‌کنند. ثابت شده است که حفظ توده استخوانی متکی بر تحریک مداوم مکانیکی است، با این حال فشار مکانیکی

  سفید و جامد استخوان‌‌ها را ایجاد می‌کند و ۸۰ درصد از کل استخوان‌های اسکلتی بزرگسالان را تشکیل می‌دهد.

  همچنین ممکن است استخوان کامپکت به عنوان استخوان متراکم یا استخوانناخته شود. استخوان‌های متراکم از واحدهای ساختمانی به نام «استئون» (Steon) تشکیل شده‌اند و در تصاویر میکروسکوپی دارای آرایشی از دایره‌های متحدالمرکزی به نام «سیستم هاورس» (Haversian System) هستند. سیستم هاورس خود به چهار آموزش معدنی شدن ماتریکس استخوانی بخش تقسیم آموزش معدنی شدن ماتریکس استخوانی آموزش معدنی شدن ماتریکس استخوانی آموزش معدنی شدن ماتریکس استخوانی آموزش معدنی شدن ماتریکس استخوانی آموزش معدنی شدن ماتریکس استخوانی ر می‌شود، عبارتند از:استخوان لاملار (Lamellar Bone) یا لایه لایه دارای ساختاری قوی‌تر از استخوان‌های بافتی است. این استخوان‌ها از لایه‌‌های متعدد انباشته بر روی هم تشکیل شده و در ساختار آن‌ها بس آموزش معدنی شدن ماتریکس استخوانی آموزش معدنی شدن ماتریکس استخوانی آموزش معدنی شدن ماتریکس استخوانی آموزش معدنی شدن ماتریکس استخوانی رریاری از الیاف کلاژن به موازات سایر الیاف یک لایه، جهت گیری کرده‌اند. الیاف در لایه‌‌های متناوب در جهت مخالف قرار دارند و همین امر به توانایی استخوان در مقاومت در برابر نیرو‌های پیچشی کمک می‌کنند. پس از شکستگی در استخوان‌ها، استخوان بافتی به سرعت شکل می‌گیرد و به تدریج توسط استخوان لاملار با سرعت رشدی کمتر جایگزین می‌شوند. این فرایند طی کلسیفیکاسیون روی غضروف شیشه‌ای (هیالین) از طریق مکانیسمی معروف به «جایگزینی استخوانی» انجام می‌شود.

  • مجرای هاورس: یک حفره در مرکز این سیستم است که محل قرارگیری اعصاب و عروق است. مجاری هاورس از طریق کانال‌های عرضی باریکی به هم وصل می‌شوند که به این کانال‌ها «مجاری ولکمن» (Volkmann’s Canal) می‌گویند.
  • تیغه‌های استخوانی یا لاملا (Lamellae): دایره‌های متحدالمرکزی که مجرای هاورس را احاطه کرده‌اند.
  • لاکونا: فضاهایی که بین لاملا قرار دارند و از سلول‌های استخوانی ساخته شده‌اند، لاکونا می‌گویند.تقلید سلول درمانی در صدد است منبعی از مجموعه های شبه سلولی را ارائه دهد که ویژگی های ساختاری و عملکردی اصلی همتایان طبیعی خود را با برنامه های کاربردی گسترده در زیست پزشکی  نشان دهد. مهندسی بافت استخوان(BTE) در صدد پیشبرد آموزش معدنی شدن ماتریکس استخوانی آموزش معدنی شدن ماتریکس استخوانی رر و تحریک فرایند طبیعی بهبودی برای نواقص استخوانی بزرگ(critical size) است. میکرو-رآکتور برای هم سازماندهی سلول های SaOS-2 شبه استئوبلاستی استخوان ساز زیستی طراحی شد و برای اولاستئوبلاست‌ها که اجزاء آلی و معدنی ماتریکس را می‌سازند از سلول‌های بنیادی مزانشیمی مغز استخوان منشأ می‌گیرند. استئوکلاست‌ها که از فیوژن خانواده مونوسیت/ ماکروفاژ تشکیل شده‌اند، سلول‌های غول‌آسای چندهسته‌ای هستند که با ترشح اسید و آنزیم‌های لیزوزومی خود به فضای بین سطوح مینرالیزه استخوان در فرآیند جذب و بازسازیت استخوانی نقش دارند. یکی دیگر از سلول‌های استخوانی که از استئوبلاست مشتق می‌شود سلول‌های پوششی است؛ سلول‌های پوششی سطوح استخوان را می‌پوشانند و در نتیجه سطح استخوان را از مغز استخوان جدا می‌کنند، با این حال عملکرد دقیق سلول‌های پوششی استخوان همچنان نامشخص است (۳ و ۴).برای حفظ عملکرد استخوان، این بافت به‌طور مداوم توسط استئوکلاست‌ها بازجذب شده و توسط استئوبلاست‌ها بازسازی می‌شود. این فرآیند، بازسازی استخوان نامیده می‌شود که عملکرد اصلی آن تجدید بافت استخوان به‌منظور حفظ استحکام استخوان در دوران بزرگسالی است (۵ و ۶). در طول بازسازی استخوان، استخوان ابتدا توسط استئوکلاست‌ها بازجذب می‌شود و پس از آن، استئوبلاست‌ها فرامی‌رسند و بازسازی استخوان بازجذب شده را با سنتز ماتریکس استخوانی جدید انجام می‌دهند. بازسازی استخوان متشکل از چرخه‌های پی‌درپی بازجذب و تشکیل استخوان در سطح استخوان می‌باشد. بدون بازسازی استخوان، حفظ سطوح کلسیم خون، حمایت مکانیکی از بافت‌های نرم و حفاظت از مغز و نخاع ممکن نخواهد بود (۵). در این مقاله به توصیف خصوصیات مرفولوژیکی و عملکرد سلول‌های استخوانی می‌پردازیم.یکرووزیکول ها نیز وجود داشتند، معدنی شدن زیستی تقویت شده ای را نیز نشان داد. تحریک معدنی شدن زیستی فعال میکرو-رآکتورها بوسیله کمی سازی کلسیم کالریمتریک و میکرو-CT نشان داده شد.این یافته ها پتانسیل امیدوار کننده به کار بردن مقلدهای سلولی در مهندسی بافت استخوان را نشان می دهد. آموزش معدنی شدن ماتریکس استخوانی آموزش معدنی شدن ماتریکس استخوانی آموزش معدنی شدن ماتریکس استخوانی رر
  • کانالیکول (Canaliculi): مجراهای کوچکی هستند که در سراسر بخش‌های کلسیمی شده استخوانی قرار دارند و با عبور رگ‌ها موجب انتقال مواد مغذی، اکسیژن و دی اکسید کربن و سایر مواد زائد در سلول‌های استخوانی می‌شوند.

  و جریان سیال ضربان‌دار قادر به القاء مولکول‌های سیگنالینگ، مانند نیتریک اکسید توسط استئوسیت‌ها در شرایط  in vitro می‌شود (۹ و ۱۰). جالب‌توجه است به‌تازگی مشاهده شده است که مهارکننده پروتئین مورفوژنیک استخوانی (اسکلروستین)

  ین بار معدنی شدن زیستی گزارش شد. میکرو ذره های مبتنی بر آلژینات به لیپوزوم های مصنوعی بارگیری شده با آلکالین فسفاتاز فعال یا وزیکول های ماتریکس مشتق از SaOS-2 مجهز شدند. اسفروئیدهایی از سلول های SaOS-2 سازماندهی شد و میکرو-رآکتور نه تنها زنده مانی سلولی بالاتری را نشان داد، بلکه زمانی که میکرووزیکول ها نیز وجود داشتند، معدنی آموزش معدنی شدن ماتریکس استخوانی آموزش معدنی شدن ماتریکس استخوانی شدن زیستی تقویت شده ای را نیز نشان داد. تحریک معدنی شدن زیستی فعال میکرو-رآکتورها بوسیله کمی سازی کلسیم کالریمتریک و میکرو-CT نشان داده شد.این یافته ها پتانسیل امیدوار کننده به کار بردن مقلدهای سلولی در مهندسی بافت استخوان را نشان می دهد.

• کانالیکول (Canaliculi): مجراهای کوچکی هستند که در سراسر بخش‌های کلسیمی شده استخوانی قرار دارند و با عبور رگ‌ها موجب انتقال مواد مغذی، اکسیژن و دی اکسید کربن و سایر مواد زائد در سلول‌های استخوانی می‌شوند.