دانلود پی دی اف ( pdf ) جزوه تعیین هویت د.ع.پ.شهیدبهشتی

مانند بسیاری از حوزه‌های دیگر، جرم‌شناسیبیش از دو دهه قبل دانشمندان توانستند با استفاده از روشهای نوین ژنتیکی به الگو های خاص ژنتیکی جهت ‏تعیین هویت و تعیین ابوّت دست یابند.

خیلی زود این روش فراگیر شد و کاربرد وسیعی در پزشکی قانونی، پلیس جنایی، ‏مهاجرت، تعیین هویت، تعیین رابطه خویشاوندی و … پیدا کرد.

امروزه استفاده از این روش ها در دادگاه های ‏کشورهای مختلف از جمله کشورمان کاربرد روزانه ای پیدا کرده است و کمتر قاضی را می توان یافت که به ‏نتایج این روش اعتقاد نداشته باشد و از آن استفاده نکند‎.
‎
تعیین هویت آزمایشی است که غالبا به منظور تأیید رابطه والد- فرزندی انجام می گیرد. ‏

همینطور این آزمایش برای تأیید رابطه پدر بیولوژیک و فرزند و تعیین هویت و تعیین ابوّت نیز انجام می گیرد که به آن آزمایش‎ Paternity ‎نیز ‏می گویند و به عنوان دقیق ترین روش تشخیصی رابطه پدر و فرزندی مورد استفاده قرار می گیرد ودارای دقت ‌‏%۹۹٫۹ است‎.
‎
آزمایش تعیین هویت با توجه به درخواست متقاضیان در مواردی که به هر دلیل نیاز به اثبات این رابطه وجود ‏داشته باشد انجام می‌شود‎.
‎
در این آزمایش نمونه ‏DNA‏ پدر یا مادر فرضی با نمونه فرزند مقایسه میشود.

در صورتی که فرزند هنوز به ‏دنیا نیامده باشد، لازم است از جنین نمونه‌گیری شود و مقایسه نمونه والد با نمونه جنینی انجام گیرد. ‏

ژنتیکی یا ژنتیک قضایی نیز به‌تدریج ظهور کرد و طی آزمون و خطاهای طولانی‌مدت ارتقا پیدا کرد. با کشف گروه‌های خونی ABO در سال ۱۹۰۰، نوع گروه خونی انسان برای تشخیص هویت و شناسایی افراد استفاده و جرم‌شناسی ژنتیکی وارد عصر علمی شد. در سال ۱۹۱۰، عبارت «هر تماسی، ردی از خود به‌جای می‌گذارد» مطرح و اساس علم جرم‌شناسی مدرن پایه‌گذاری شد. در سال ۱۹۲۶، تئوری ژن عنوان شد که مبنای شکل‌گیری جرم‌شناسی ژنتیکی قرار گرفت. در سال ۱۹۵۳، کشف ساختار مارپیچ دوتایی DNA شروع تحقیقات مرتبط با جرم‌شناسی ژنتیکی را در سطح مولکولی ممکن ساخت.

یکی از جنبه‌های اصلی جرم‌شناسی ژنتیکی استفاده از نشانه‌ (مارکر)های ژنتیکی است. مارکرهای ژنتیکی عموماً ویژگی‌هایی مانند چندشکلی (پلی‌مورفیسم‌)‌های شدید، بیان هم‌زمان و راحتی در مشاهده و ثبت را دارند. با پیشرفت‌ علم ژنتیک، استفاده از مارکرهای ژنتیکی نیز به‌تدریج بهبود یافت. تا به امروز، پیشرفت‌های صورت گرفته در رابطه با مارکرهای ژنتیکی از چهار مرحله‌ی اساسی عبور کرده که مشخصه‌ی آن‌ها استفاده از مارکرهای مورفولوژیکی، مارکرهای سیتولوژی، مارکرهای بیوشیمیایی و مارکرهای مولکولی است.

اوایل دهه‌ی ۱۹۹۰، تکرارهای کوتاه پشت سرهم (short tandem repeats (STRs)) برای اولین بار به‌عنوان مارکر مولکولی در تشخیص هویت (رابطه‌ی پدر‌ـ‌فرزندی) به‌کار رفت. امروزه کیت‌های تجاری STR حدود ۱۵ تا ۲۰ جایگاه STR را هم‌زمان تشخیص می‌دهد. با پیشرفت تکنیک‌های مارکرهای فلورسنت،‌ کیت‌های مارکرهای فلورسنتی شش رنگ STR در بازار معرفی شدند که ۲۵ تا ۳۰ جایگاه STR را شناسایی می‌کنند.

توسعه‌ی سریع توالی‌یابی موازی با برون‌ده بالا (MPS) بین محققین جرم‌شناسی ژنتیکی توجهات زیادی را جلب کرده است. بررسی STR با الکتروفورز مویین تنها تفاوت در طول را نشان می‌دهد ولی MPS تفاوت در توالی‌های داخلی و ساختارهای دو سر STR را آشکار کرده و باعث افزایش اطلاعات ژنتیکی موجود و فراهم شدن روشی جدید برای حل کردن موارد پیچیده می‌شود. متاژنومیک نیز به‌تدریج در حوزه‌های مرتبط با تشخیص هویت فرد، تشخیص سو‌ء مصرف مواد مخدر و غیره استفاده می‌شود.

از آن‌ جایی که جایگاه‌های پلی‌مورفیک STR از نظر تعداد محدود هستند و قادر نیستند اطلاعات کاربردی بیشتری فراهم کنند احتمال دارد که در آینده نوع جدیدی از مارکرهای ژنتیکی به‌نام پلی‌مورفیسم‌های تک ‌نوکلئوتیدی (SNPs) جایگزین STRها شوند. در مقایسه با جایگاه‌های STR، جایگاه‌های SNP نرخ جهش کم‌تری داشته و محصولات تکثیری هر کدام از جایگاه‌های SNP کوتاه‌تر بوده و برای آنالیز نمونه‌های قانونی به‌شدت تخریب‌شده مفید هستند. البته آنالیز‌ SNP‌ در حال حاضر نقش مهمی در شناسایی افراد بعد از رخ دادن حوادث و بلایای عظیم دارد. از طرفی SNPها با فنوتیپ‌های متعدد مانند رنگ پوست، مجعد بودن موی افراد، اصلیت و نژاد، تفاوت در متابولیسم الکل و مستعد بودن به بیماری‌های ارثی مرتبط هستند. از فواید ذکرشده‌ی SNPها امروزه استفاده شده و آنالیز SNP جایگاهی خاص در علوم قضایی دارد.

جدا از مارکرهای ژنتیکی در سطح DNA، مارکرهای ژنتیکی در سطح RNA نوع جدیدی از مارکرها و کانون تحقیقات در ژنتیک قضایی می‌باشند. پیشرفت‌های شگرف در پژوهش‌های مربوط به RNA طی ۲۰ سال گذشته نقش کمکی RNA را به نقش اصلی تغییر داده و محوریت مطلق DNA را زیر سؤال می‌برد. در زمینه‌ی علوم قضایی پیشرفت‌های تدریجی در زمینه‌ی به‌کارگیری RNA برای شناسایی وابستگی نژادی، شناسایی مایعات بدن، تعیین زمان مرگ و بررسی جراحت‌ها صورت گرفته است.

مارکرهای ژنتیکی در سطح پروتئین نیز به‌خاطر فواید اقتصادی، راحتی در استفاده، سرعت و دقت وعده‌های خوبی در زمینه‌ی ژنتیک قانونی ارائه می‌دهند.

قلمروی ژنتیک قانونی دیگر تنها محدود به تعیین نسبت‌های خویشاوندی و تشخیص هویت‌های مرسوم نیست و به‌تدریج در حوزه‌هایی مانند پزشکی قانونی، پاتولوژی قانونی و روان‌پزشکی قانونی گسترش یافته است.