آموزش دیسک بین مهره ای

آموزش دیسک بین مهره ای دکتر زهرا بابازاده

آموزش دیسک بین مهره ای

دیسک بین مهره های ستون فقرات قرار می‌گیرد و از وظیفه های اصلی آن جذب نیروهای وارده بر ستون فقرات است و همچنین امکان حرکت ستون فقرات را فراهم میکند.

در کل بدن ۷ مهره ی گردنی ۱۲ مهره ی پشتی و ۵ مهره کمری وجود دارد . البته در قسمتهای پایین ستون فقرات استخوان های ساکروم و کوکسیس نیز وجود داردند.

در ناحیه کمری ۵ مهره کمری وجود دارد که همان طور که گفته شد بین این مهره ها دیسک قرار دارد.

آسیب دیسک بین مهره ای پدیده ای وابسته به سن می باشد و با افزایش سن تغییراتی در ساختار دیسک ایجاد می شود که باعث آسیب پذیری بیشتر دیسک و ایجاد درد می شود.

عوامل موثر دیگری که در آسیب دیسک بین مهره ای دخیل هستند شامل ژنتیک، شغل هایی که باعث فشار بالاتر بر ستون فقرات می شوند و چاقی می باشند. همچنین سیگار هم به عنوان عاملی که می تواند باعث اسیب دیسک شود مطرح است.

به طور کلی موارد بالا هم باعث کاهش ارتفاع دیسک، عدم توانایی دیسک در جذب آب و در نتیجه کاهش قدرت جذب نیرو در این ساختار می شود. به دنبال این تغییرات فشار وارده بر استخوان های مجاور و همچنین دیسک افزایش یافته باعث رها سازی موادی در دیسک و استخوان های مجاور می شود که تولید کننده درد می باشد.

هرنی دیسک بین مهره ای یا فتق دیسک

در حقیقت جابجایی قسمتی از دیسک یا قطعه استخوانی متصل به دیسک به خارج فضای بین مهره ای گفته می شنود.

معمولا هرنی دیسک بین مهره ای به سمت عقب می باشد . با توجه به اینکه قسمت عقب دیسک بین مهره ای کانال نخاعی قرار دارد و محل عبور اعصاب مسئول کنترل حس و حرکت می باشد هرنی دیسک می تواند باعث علایم حسی وحرکتی شود. علایم ایجاد شده در اثر فشار مستقیم دیسک بر اعصاب و همچنین التهاب ناشی از بیرون زدگی دیسک است .

• درد کمری: شایع ترین علامت آسیب دیسک کمری درد ناحیه کمری می باشد. آسیب دیسک به هر علتی آموزش دیسک بین مهره ای آموزش دیسک بین مهره ای آموزش دیسک بین مهره ای آموزش دیسک بین مهره ای می تواند باعث ایجاد درد شود ..ولی وجود درد کمر به تنهایی نشان دهنده آسیب دیسک نیست و علل دیگری نیز در ایجاد درد کمری می تواند دخیل باشد.
• درد انتشار یابنده به اندام  تحتانی: به صورت دردی عمقی و تیر کشنده که از کمر به ران ساق و گاهی تا کف یا روی پا منتشر می یابد . می تواند همراه با گزگز و احساس کرختی در پا همراه باشد.
• ضعف اندام تحتانی: به صورت کاهش قدرت عضلات اغلب مچ پا و یا لنگش حین راه رفتن تظاهر می یابد.
• بی اختیاری ادراری: در صورتی که فشار قابل توجهی بر ریشه های عصبی کنترل کننده مثانه وارد شود این علامت به صورت تکرر ادرار ، عدم خالی شدن مثانه به طور کامل و … رخ می دهد.

تشخیص بیرون زدگی دیسک کمر

در صورتی که بیمار فقط با کمردرد به پزشک مراجعه کند همان طور که گفته شد با توجه به اینکه دلایل کمر درد علل مختلفی را شامل می شود برای بیمار ابتدا درمان دارویی شروع می شود و آموزش هایی در رابطه با فعالیت های کاری  و روزمره به بیمار داده می شود.  و در صورت عدم پاسخ به درمان پزشک توصیه به انجام تصویر برداری کمری می کند.

بنابراین هر کمردردی نیاز به تصویر برداری و ارزیابی بیشتر نمی باشد.

از جمله تصویر برداری هایی که در موارد درد کمری به کار می رود شامل گرافی ، سی تی اسکن  و MRI می باشد. هر کدام از  تصویر برداری ها اطلاعاتی به پزشک معالج جهت تشخیص منشا درد ارائه میدهد.

در موارد شک به آسیب عصبی گاهی نوار عصب عضله از بیمار گرفته می شود تا محل و شدت آسیب عصبی را مشخص نماییم.

درمان هرنی دیسک کمر

تعیین نوع درمان طبق نظر پزشک معالج می باشد و بر اساس شرح حال بیمار معاینه بالینی و نتایج تصویر برداری می باشد.

درمان های غیر جراحی:

قسمت اصلی درمان غیر جراحی شامل آموزش بیمار، و پرهیز از حرکات مضر برای ستون فقرات (مانند خم شدن ، بلند کردن جسم سنگین و بالا رفتن از پله  و… ) و همچنین مسکن می باشد.

از دیگر درمان های غیر جراحی تزریق اپیدورال ، گرما درمانی  می باشد.

روش‌ها از درمان محافظه کارانه تا جراحی متغیر است. این درمان به طور معمول به میزان ناراحتی که شما تجربه می‌کنید و اینکه دیسک تا چه اندازه از جای خود خارج شده است، بستگی دارد.

اکثر افراد می‌توانند با استفاده از یک برنامه ورزشی که باعث تقویت عضلات کمر و اطراف می‌شود، درد دیسک را کاهش دهند. فیزیوتراپیست ممکن است تمریناتی را توصیه کند که ضمن کاهش درد، باعث بهبود وضعیت پشت شود.

مصرف داروهای بدون نسخه و پرهیز از بلند کردن اجسام سنگین و موقعیت‌های دردناک نیز می‌تواند کمک کننده باشد.

در حالی که درد و ناراحتی فتق دیسک را تجربه می‌کنید، از هرگونه فعالیت بدنی خودداری کنید چون می‌تواند منجر به ضعف عضلات و سفتی مفصل شود. درعوض، سعی کنید تا حد امکان با فعالیت‌های کششی یا کم تحرک مانند پیاده‌روی، فعال باشید.

اگر درد دیسک با درمان‌های بدون نسخه تسکین نیافت، پزشک ممکن است داروهای قوی تری تجویز کند. شامل:

• شل کننده‌های عضلانی برای رفع اسپاسم عضلات

• مسکن برای تسکین درد

• داروهای درد عصبی مانند گاباپنتین یا دولوکستین

اگر علائم در مدت شش هفته فروکش نکرد یا اینکه فتق دیسک بر عملکرد عضلات تأثیر دارد، ممکن است پزشک جراحی را توصیه کند. جراح بدون از بین بردن کامل دیسک می‌تواند قسمت آسیب دیده یا بیرون زده دیسک را از بین ببرد. به این عمل میکرودیسکتومی گفته می‌شود.

در موارد شدیدتر، پزشک ممکن است یک دیسک مصنوعی را جایگزین کند یا دیسک را برداشته و مهره‌ها را بهم جوش بزند. این روش به همراه لامینکتومی و فیوژن ستون فقرات، باعث ثبات ستون فقرات می‌شود.

بیشتر افراد مبتلا به فتق دیسک به خوبی به درمان محافظه کارانه پاسخ می‌دهند. ظرف شش هفته درد و ناراحتی آن‌ها به تدریج کاهش می‌یابد.

شاید پیشگیری از این مشکل امکان‌پذیر نباشد، اما می توانید برای کاهش خطر ابتلا به آن اقدام کنید. اقداماتی شامل:

• از تکنیک‌های بالابری ایمن استفاده کنید: از زانو خم و بلند شوید، نه کمر.

• وزن سالم خود را حفظ کنید.

• به مدت طولانی ننشینید. بلند شوید و گاهی حرکات کششی انجام دهید.

• تمریناتی را برای تقویت ماهیچه‌های پشت، پاها و شکم در نظر بگیرید.

درمان جراحی:

جراحی دیسک بین مهره به روش های مختلفی قابل انجام است ولی اصل کلی شامل دستیابی به کانال نخاعی  و خارج سازی دیسک و قطعه ی دیسک عامل ایجاد فشار عصبی می باشد.

جراحی همراه با وسیله گذاری (یا به اصطلاح عامه پلاتین):

درمان غیر جراحی در معالجه علائم  فتق دیسک بین مهره ای در بیش از ۹۰٪ بیماران مؤثر است.  بیشتر اقدامات درد گردن یا کمر با تدابیر ساده به تدریج برطرف می شود.  استراحت باعث کاهش درد می شود.  شل کننده های عضلانی ، ضد درد و داروهای ضد التهاب نیز مفید هستند.  کمپرس های سرد یا یخ نیز می توانند چندین بار در روز و بیش از ۲۰ دقیقه به طور هم زمان استفاده شوند.  پس از برطرف شدن هرگونه اسپاسم ، ممکن است از کاربردهای گرمای ملایم استفاده شود.

هرگونه فعالیت بدنی باید کند و کنترل شود. به خصوص خم شدن به جلو هر دیسک دارای دو بخش است: یک قسمت داخلی نرم، ژله‌ای و یک حلقه بیرونی سخت. آسیب یا ضعف می‌تواند باعث شود قسمت داخلی دیسک از طریق حلقه خارجی بیرون زده شود. این به عنوان جابه جایی دیسک، فتق یا پرولاپس شناخته می‌شود. این مشکل باعث درد و ناراحتی می‌شود. اگر فتق دیسک یکی از اعصاب نخاعی را فشرده کند، ممکن است در طول عصب آسیب دیده دچار بی‌حسی و درد نیز شوید. در موارد شدید، ممکن است نیاز به عمل جراحی برای از بین بردن یا ترمیم دیسک مشکل‌دار داشته باشید.و بلند کردن.  از نشستن برای مدت طولانی خودداری کنید و پیاده روی های آموزش دیسک بین مهره ای آموزش دیسک بین مهره ای آموزش دیسک بین مهره ای آموزش دیسک بین مهره ای آموزش دیسک بین مهره ای رکوتاه را در نظر بگیرید. این ها می توانند آموزش دیسک بین مهره ای آموزش دیسک بین مهره ای به عدم بازگشت علائم کمآموزش دیسک بین مهره ای  ممکن است یک برنامه تهویه ستون فقرات یا تمرینات کمر نیز توصیه شود.  برای گردن

فتق دیسک هنگامی رخ می‌دهد که حلقه بیرونی ضعیف یا پاره شود و اجازه می‌دهد قسمت داخلی آن خارج شود. این می‌تواند با افزایش سن اتفاق بیفتد. حرکات خاص نیز ممکن است باعث ایجاد فتق شود. دیسک می‌تواند زمانی جا به جا شود که شما در حال خم شدن هستید یا برای برداشتن شی‌ای به طرفی می‌چرخید. بلند کردن یک جسم سنگین می تواند فشار زیادی در قسمت تحتانی کمر ایجاد کرده و در نتیجه دیسک بلغزد. اگر شغل شما طوریست که باید اجسام سنگین را جا به جا کنید، ممکن است در معرض خطر فتق دیسک باشید.

افراد دارای اضافه وزن همچنین در معرض خطر بیشتری برای فتق دیسک هستند زیرا دیسک‌های آنها باید از وزن اضافی هم پشتیبانی کنند. آموزش دیسک بین مهره ای آموزش دیسک بین مهره ای آموزش دیسک بین مهره ای آموزش دیسک بین مهره ای ماهیچه‌های ضعیف و یک سبک زندگی بی‌تحرک نیز ممکن است در ایجاد این اختلال نقش داشته باشد.

هرچه سن بالاتر می‌رود، این احتمال نیز بیشتر می‌شود. این امر به این دلیل است که دیسک‌های شما با افزایش سن، برخی از محتوای آب محافظت‌کننده خود را از دست می‌دهند. در نتیجه آن‌ها می‌توانند راحت‌تر از جای خود جابه جا شوند. این مشکل در مردان شایع‌تر از زنان است.

، تمرینات یا کشش نیز ممکن است مفید باشد.

ضروری است که شما یاد بگیرید که چگونه به درستی بایستید ، بنشینید و بلند شوید تا از قسمت های بعدی درد جلوگیری شود.  در صورت عدم موفقیت این اقدامات درمانی ، تزریق اپیدورال یک داروی شبه کورتیزون ممکن است طی یک هفته از هفته به صورت سرپایی انجام شود تا تحریک عصب کاهش یابد و مشارکت مؤثرتری در فیزیوتراپی انجام شود..

دلیل اینکه چرا دو فرد با شرایط فیزیکی یکسان ، کار مشابهی را انجام دهند و یا وزن یکسانی آموزش دیسک بین مهره ای آموزش دیسک بین مهره ای آموزش دیسک بین مهره ای  را تحمل کنند ، یکی دچار فتق دیسک بین مهره ای شده و دیگری نمی شود ، مشخص نیست. اما اینگونه به نظر می رسد، که بعضی از افراد در قسمت بیرونی دیسکی که دچار فتق می شود ، نقطه ضعفی داشته باشند. موارد مختلفی ممکن است بخش داخلی نرم تر را هدف قرار داده تا از قسمت ضعیف تر دیسک بیرون بزند. برای مثال عطسه کردن ، خم شدن غیر معمول و یا بلند کردن یک جسم سنگین در شرایط نا مناسب ، می تواند فشار مضاعفی را بر روی دیسک تحمیل کند . فاکتور هایی که ممکن است خطر ابتلا به فتق دیسک بین مهره ای را افزایش دهند شامل :

• شغلی که لازمه ی آن بلند کردن مکرر اجسام است .
• شغلی که نشستن (به خصوص رانندگی ) طولانی مدت را شامل می شود .
• ورزش هایی که فرد باید وزنه ای را تحمل کند (وزنه برداری و غیره) .
• سیگار کشیدن
• اضافه وزن (چاقی)
• افزایش سن (احتمال اینکه دیسک دچار ضعف شود ، با افزایش سن بالا می رود) .

این نوع جراحی در صورتی انجام می شود ه پزشک طبق ارزیابی های صورت گرفته متوجه ناپایداری در ستون فقرات بیمار شود

• باشد.
• درد انتشار یابنده به اندام  تحتانی: به صورت دردی عمقی و تیر کشنده که از کمر به ران ساق و گاهی تا کف یا روی پا منتشر می یابد . می تواند همراه با گزگز و احساس کرختی در پا همراه باشد.
• ضعف اندام تحتانی: به صورت کاهش قدرت عضلات اغلب مچ پا و یا لنگش حین راه رفتن تظاهر می یابد.
• بی اختیاری ادراری: در صورتی که فشار قابل توجهی بر ریشه های عصبی کنترل کننده مثانه وارد شود این علامت به صورت تکرر ادرار ، عدم خالی شدن مثانه به طور کامل و … رخ می دهد.

تشخیص بیرون زدگی دیسک کمر

در صورتی که بیمار فقط با کمردرد به پزشک مراجعه کند همان طور که گفته شد با توجه به اینکه دلایل کمر درد علل مختلفی را شامل می شود برای بیمار ابتدا درمان دارویی شروع می شود و آموزش هایی در رابطه با فعالیت های کاری  و روزمره به بیمار داده می شود.  و در صورت عدم پاسخ به درمان پزشک توصیه به انجام تصویر برداری کمری می کند.

بنابراین هر کمردردی نیاز به تصویر برداری و ارزیابی بیشتر نمی باشد.

از جمله تصویر برداری هایی که در موارد درد کمری به کار می رود شامل گرافی ، سی تی اسکن  و MRI می باشد. هر کدام از  تصویر برداری ها اطلاعاتی به پزشک معالج جهت تشخیص منشا درد ارائه میدهد.

در موارد شک به آسیب عصبی گاهی نوار عصب عضله از بیمار گرفته می شود تا محل و شدت آسیب عصبی را مشخص نماییم.

درمان هرنی دیسک کمر

تعیین نوع درمان طبق نظر پزشک معالج می باشد و بر اساس شرح حال بیمار معاینه بالینی و نتایج تصویر برداری می باشد.

درمان های غیر جراحی:

قسمت اصلی درمان غیر جراحی شامل آموزش بیمار، و پرهیز از حرکات مضر برای ستون فقرات (مانند خم شدن ، بلند کردن جسم سنگین و بالا رفتن از پله  و… ) و همچنین مسکن می باشد.

از دیگر درمان های غیر جراحی تزریق اپیدورال ، گرما درمانی  می باشد.

روش‌ها از درمان محافظه کارانه تا جراحی متغیر است. این درمان به طور معمول به میزان ناراحتی که شما تجربه می‌کنید و اینکه دیسک تا چه اندازه از جای خود خارج شده است، بستگی دارد.

اکثر افراد می‌توانند با استفاده از یک برنامه ورزشی که باعث تقویت عضلات کمر و اطراف می‌شود، درد دیسک را کاهش دهند. فیزیوتراپیست ممکن است تمریناتی را توصیه کند که ضمن کاهش درد، باعث بهبود وضعیت پشت شود.

مصرف داروهای بدون نسخه و پرهیز از بلند کردن اجسام سنگین و موقعیت‌های دردناک نیز می‌تواند کمک کننده باشد.

در حالی که درد و ناراحتی فتق دیسک را تجربه می‌کنید، از هرگونه فعالیت بدنی خودداری کنید چون می‌تواند منجر به ضعف عضلات و سفتی مفصل شود. درعوض، سعی کنید تا حد امکان با فعالیت‌های کششی یا کم تحرک مانند پیاده‌روی، فعال باشید.

اگر درد دیسک با درمان‌های بدون نسخه تسکین نیافت، پزشک ممکن است داروهای قوی تری تجویز کند. شامل:

• شل کننده‌های عضلانی برای رفع اسپاسم عضلات

• مسکن برای تسکین درد

• داروهای درد عصبی مانند گاباپنتین یا دولوکستین

اگر علائم در مدت شش هفته فروکش نکرد یا اینکه فتق دیسک بر عملکرد عضلات تأثیر دارد، ممکن است پزشک جراحی را توصیه کند. جراح بدون از بین بردن کامل دیسک می‌تواند قسمت آسیب دیده یا بیرون زده دیسک را از بین ببرد. به این عمل میکرودیسکتومی گفته می‌شود.

در موارد شدیدتر، پزشک ممکن است یک دیسک مصنوعی را جایگزین کند یا دیسک را برداشته و مهره‌ها را بهم جوش بزند. این روش به همراه لامینکتومی و فیوژن ستون فقرات، باعث ثبات ستون فقرات می‌شود.

بیشتر افراد مبتلا به فتق دیسک به خوبی به درمان محافظه کارانه پاسخ می‌دهند. ظرف شش هفته درد و ناراحتی آن‌ها به تدریج کاهش می‌یابد.

شاید پیشگیری از این مشکل امکان‌پذیر نباشد، اما می توانید برای کاهش خطر ابتلا به آن اقدام کنید. اقداماتی شامل:

• از تکنیک‌های بالابری ایمن استفاده کنید: از زانو خم و بلند شوید، نه کمر.

• وزن سالم خود را حفظ کنید.

• به مدت طولانی ننشینید. بلند شوید و گاهی حرکات کششی انجام دهید.

• تمریناتی را برای تقویت ماهیچه‌های پشت، پاها و شکم در نظر بگیرید.

افراد دارای اضافه وزن همچنین در معرض خطر بیشتری برای فتق دیسک هستند زیرا دیسک‌های آنها باید از وزن اضافی هم پشتیبانی کنند. ماهیچه‌های ضعیف و یک سبک زندگی بی‌تحرک نیز ممکن است در ایجاد این اختلال نقش داشته باشد.

هرچه سن بالاتر می‌رود، این احتمال نیز بیشتر می‌شود. این امر به این دلیل است که دیسک‌های شما با افزایش سن، برخی از محتوای آب محافظت‌کننده خود را از دست می‌دهند. در نتیجه آن‌ها می‌توانند راحت‌تر از جای خود جابه جا شوند. این مشکل در مردان شایع‌تر از زنان است.

، تمرینات یا کشش نیز ممکن است مفید باشد.

ضروری است که شما یاد بگیرید که چگونه به درستی بایستید ، بنشینید و بلند شوید تا از قسمت های بعدی درد جلوگیری شود.  در صورت عدم موفقیت این اقدامات درمانی ، تزریق اپیدورال یک داروی شبه کورتیزون ممکن است طی یک هفته از هفته به صورت سرپایی انجام شود تا تحریک عصب کاهش یابد و مشارکت مؤثرتری در فیزیوتراپی انجام شود..

دلیل اینکه چرا دو فرد با شرایط فیزیکی یکسان ، کار مشابهی را انجام دهند و یا وزن یکسانی را تحمل کنند ، یکی دچار فتق دیسک بین مهره ای شده و دیگری نمی شود ، مشخص نیست. اما اینگونه به نظر می رسد، که بعضی از افراد در قسمت بیرونی دیسکی که دچار فتق می شود ، نقطه ضعفی داشته باشند. موارد مختلفی ممکن است بخش داخلی نرم تر را هدف قرار داده تا از قسمت ضعیف تر دیسک آموزش دیسک بین مهره ای آموزش دیسک بین مهره ای آموزش دیسک بین مهره ای آموزش دیسک بین مهره ای آموزش دیسک بین مهره ای آموزش دیسک بین مهره ای ربیرون بزند. برای مثال عطسه کردن ، خم شدن غیر معمول و یا بلند کردن یک جسم سنگین در شرایط نا مناسب ، می تواند آموزش دیسک بین مهره ای آموزش دیسک بین مهره ای آموزش دیسک بین مهره ای آموزش دیسک بین مهره ای ررفشار مضاعفی را بر روی دیسک تحمیل کند . فاکتور هایی که ممکن است خطر ابتلا به فتق دیسک بین مهره ای را افزایش دهند شامل :

• شغلی که لازمه ی آن بلند کردن مکرر اجسام است .
• شغلی که نشستن (به خصوص رانندگی ) طولانی مدت را شامل می شود .
• ورزش هایی که فرد باید وزنه ای را تحمل کند (وزنه برداری و غیره) .
• سیگار کشیدن
• اضافه وزن (چاقی)
• افزایش سن (احتمال اینکه دیسک دچار ضعف شود ، با افزایش سن بالا می رود) .

این نوع جراحی در صورتی انجام می شود ه پزشک طبق ارزیابی های صورت گرفته متوجه ناپایداری در ستون فقرات بیمار شود که در این صورت هم برای بهبود درد و هم جلوگیری از ایجاد ناهنجاری های ستون فقرات در آینده و پرهیز از عود دیسک با کمک پیچ ستون فقرات بیمار استوارسازی می شود.

که در این صورت هم برای بهبود درد و هم جلوگیری از ایجاد ناهنجاری های ستون فقرات در آینده و پرهیز از عود دیسک با کمک پیچ ستون فقرات بیمار استوارسازی می شود.