آموزش تفاوت استخوان اولیه و ثانویه با استخوان سازی اولیه و ثانویه
آموزش تفاوت استخوان اولیه و ثانویه با استخوان سازی اولیه و ثانویه
استخوان سازی (انگلیسی: Ossification) تشکیل استخوان یا اسیفیکاسیون (Ossification) یا اوستئوژنزیس (osteogenesis) یا ایجاد استخوان (bone formation) بر اساس عملکرد استئوبلاستها (osteoblasts) میباشد.
دوره آموزش تفاوت استخوان اولیه و ثانویه با استخوان سازی اولیه و ثانویه به مسائل مختلف در این حوزه میپردازد. امید است کاربران پزشک آموز پس از گذراندن این دوره، بتوانند بخش اعظمی از نیازهای خود را برآورد نمایند.
این دوره برای چه کسانی مفید است:
- پزشکان، پرستاران
- دانشجویان و فارغ التحصیلان پزشکی
- دانشجویان علوم پایه
برای دیدن ویدیو های بیشتر میتوانید به صفحه آموزه علمی پزشک آموز سر بزنید.
شما شاید این را هم دوست داشته باشید
10,000 تومان
پریکندریوم در غضروف فیبرو و مفصل دکتر زهرا بابازاده
آموزش تفاوت استخوان اولیه و ثانویه با استخوان سازی اولیه و ثانویه
عضو هیات علمی دانشکده علوم پزشکی دانشگاه تربیت مدرس افزود: استفاده از دستگاههایی نظیر مگنت تراپی نیز میتواند کمک شایانی به درمان بیماری وافزایش تراکم استخوانی گردد. ولی همواره باید به خاطر داشت که درمان اصلی این بیماری به تمرین درمانی و ورزش متکی است.در استخوان سازی داخل غشایی، استخوان مستقیماً از ورقه های بافت همبند مزانشیمی ایجاد می شود. در استخوانسازی درون غضروفی، استخوان با جایگزینی غضروف هیالین رشد میکند. فعالیت در صفحه اپی فیزیال باعث رشد طولی استخوان ها می شود. مدل سازی به استخوان ها اجازه می دهد تا در قطر رشد کنند.
تفاوت بین استخوان سازی داخل غشایی و استخوان سازی اندوکندرا چیست؟ استخوان سازی داخل غشایی : استخوان های صاف جمجمه، صورت، فک و مرکز ترقوه را تشکیل می دهد. … استخوان بندی اندوکوندرال: اکثر استخوان های بدن، عمدتاً استخوان های بلند را تشکیل می دهد و استخوان را جایگزین غضروف می کند.
استخوان بندی داخل غشایی روش مشخصی است که در آن استخوان های صاف جمجمه و پوسته لاک پشت تشکیل می شوند . در طی استخوانسازی درون غشایی در جمجمه، سلولهای مزانشیمی مشتق از تاج عصبی تکثیر میشوند و به ندولهای فشرده متراکم میشوند.
تفاوت اصلی بین کلسیفیکاسیون و استخوان سازی در این است که کلسیفیکاسیون فرآیندی است که در آن نمک های کلسیم در بافت ها ایجاد می شود، در حالی که استخوان سازی فرآیند ریختن مواد استخوانی جدید یا تشکیل بافت استخوانی جدید است. سیستم اسکلت سالم از استخوان ها، رباط ها و غضروف تشکیل شده است.
در این مرحله یعنی Stage of subperiosteal and endosteal cellular proliferation سلول های سطح داخلی پریوست یعنی قسمتی از پریوست که با استخوان در تماس بوده (فضای زیر پریوست که به آن ساب پریوستئال هم میگویند) و حالا از آن جدا شده است شروع به تکثیر میکنند.
این سلول ها بعدا تبدیل به استئوبلاست میشوند ( استئوبلاست ها سلول های اصلی تشکیل دهنده استخوان هستند). به این ترتیب دو توده سلولی در محل شکستگی، هر کدام از یک طرف آن شروع به رشد میکند تا بعدا به هم ملحق شوند.
از طرف دیگر در داخل کانال مدولری Medullary canal استخوان ( فضای خالی لوله مانند داخل استخوان های بلند را کانال مدولری میگویند) هم سلول هایی از مغز استخوان شروع به تمایز و تکثیر میکنند. در سطح داخلی کانال مدولری هم لایه بافتی روی استخوان کشیده شده که به آن اندوست Endosteum میگویند.
این کال استخوانی در عکس رادیولوژی هم دیده میشود و اولین علامت و نشانه جوش خوردن شکستگی در رادیوگرافی است. کال در ابتدا مخلوطی از استخوان، غضروف و بافت فیبرو است ولی بتدریج تمام آن تبدیل به استخوان میشود.
اگر روند جوش خوردن شکستگی موفقیت آمیز نبا
وقتی استخوان کاملا جوش خورد و کال محکم شد، این کال هنوز بصورت یک توده برجسته در محل جوش خوردن استخوان است و حتی داخل کانال مدولری را هم پر و مسدود کرده است.
اندازه کال در شکستگی های مختلف متفاوت است. اگر جابجایی قطعات شکسته شده در هنگام ضربه اولیه زیاد باشد و یا اگر پریوست در هنگام شکستگی زیاد از استخوان کنده شده باشد و یا هماتوم وسیعی در محل شکستگی ایجاد شده باشد کال استخوانی ایجاد شده بزرگ است.
عاج قسمت عمده و شکل کلی دندان را تشکیل می
عاج ترمیمی (tertiary dentin) نوعی از عاج است که در اثر جایگزینی ادنتوبلاست ها، در پاسخ به یک تحریک متوسط از قبیل ضربه – پوسیدگی متوسط و برخی از اعمال دندان پزشکی ایجاد میشود. این نوع عاج در دیواره اطاق پالپ در نزدیک به محلی که آسیب دیده ایجاد میشود. بطور مثال عاج ترمیمی، در حفره های تهیه شده در ۱٫۵ میلی متری پالپ، ایجاد می شود. این نوع عاج به صورت میکروسکوپیک یک ماه بعد از آسیب وارد شده، مشاهده می گردد. این نوع عاج از نظر ساختمانی و خصوصیات شیمیایی متفاوت از عاج اولیه و عاج ثانویه می باشد، و تعداد توبول های عاجی آن کم بوده و در مقابل اکثر تحریکات نفوذ ناپذیر می باشد.
در پاره ای از مواقع تحریکات متوسطی از قبیل پوسیدگی متوسط و اتریشن باعث مرگ زوائد ادنتوبلاستیک و ادنتوبلاست ها می گردد. این نواحی از عاج که از سمت خارجی عاج به سمت پالپ دندان گسترش می یابد، نواحی مرده یا Dead truct نامیده میشود. نواحی مرده توسط عاج ترمیمی که توسط ادنتوبلاست های جایگزین شده بوجود آمده، مسدود می گردد. نواحی مرده اغلب در نواحی شاخک های باریک پالپ به چشم می خورد جایی که تراکم بیشتری از ادنتوبلاست ها دیده میشود.
عاج اسکلروتیک در اثر افزایش سن یا تحریکات ملایم از قبیل پوسیدگی مزمن که باعث تغییر در ترکیب عاج اولیه شده است ایجاد می گردد.
نفوذپذیری عاج
نفوذ پذیری عاج نسبت مستقیم با عمل حفاظتی عاج دارد. هنگامیکه، پوشش خارجی مینا یا سمان ریشه در اثر اعمالی از قبیل: پوسیدگی، تهیه حفره از روی توبولهای عاجی برداشته شود، در اینصورت توبولهای نفوذپذیر شده ارتباط بین حفره دهان و پالپ را سبب می شوند: خطر نفوذ مواد سمی، در دندانهایی که ترمیم آموزش تفاوت استخوان اولیه و ثانویه با استخوان سازی اولیه و ثانویه شده اند، به خاطر وجود پدید میکرولیکیج ہین ماده آموزش تفاوت استخوان اولیه و ثانویه با استخوان سازی اولیه و ثانویه آموزش تفاوت استخوان اولیه و ثانویه با استخوان سازی اولیه و ثانویه آموزش تفاوت استخوان اولیه و ثانویه با استخوان سازی اولیه و ثانویه آموزش تفاوت استخوان اولیه و ثانویه با استخوان سازی اولیه و ثانویه رپرکردگی و دیواره دندان وجود دارد. تاکنون هیچ ماده ترمیمی، که بتواند بطور کامل Seal ایجاد کند، بافت نشده است. یک فاصله ۱۰ میکرونی یا بیشتر بین آمالگام و دیواره حفره وجود دارد. همچنین افزایش لیکیج در رزینهای باند شونده گزارش شده است.
دهد. عاج محتوی توبول هایی (مجرا های با لوله های میکروسکپی) است که خود حاوی سلول های مخصوصی بنام ادنتوبلاست می باشد. بدنه سلول های ادنتوپلاست درسطح پالپی عاج قرار گرفته اند و سلول های مرفولوژیکی عاج می باشند. سلول های ادنتوبلاست دارای زوائد سیتوپلاسمیکی هستند که داخل توبول های عاجی قرار دارند. خواص فیزیکی و شیمیائی عاج بسیار شبیه استخوان است.
عاج و استخوان هر دو بافت زنده بوده و حاوی پروتوپلاسم زنده هستند. اما از نظر ساختمانی تفاوتی که بین این دو بافت وجود دارد این است که در استخوان، استئوبلاست ها در داخل مادہ بنیادی که خود ساخته اند، محصور شده در حال استراحت می مانند، ولی در عاج ادنتوبلاست ها در سطح پالپ قرار گرفته و فقط زوائد آنها در ماده بین سلولی عاج قرار می گیرد و همیشه فعال می مانند.
وقتی جابجایی اولیه شکستگی کم باشد و یا قطعات شکسته شده با عمل جراحی به یکدیگر متصل شوند کال کوچکی تشکیل میشود.
در شکستگی استخوان های بچه ها معمولا کال، بزرگ است چون اتصال پریوست به استخوان محکم نیست و در هنگام شکستگی به راحتی از روی استخوان بلند میشود.
نیروها و استرس هایی که در طول زندگی به استخوان های بدن وارد میشوند موجب تغییر شکل استخوان میگردند. در هنگام شکستگی هم اگر قطعات شکسته شده با کمی جابجایی جوش بخورند و شکل استخوان کاملا مانند قبل از شکستگی نشود روند تغییر شکل یا ریمودل شدن میتواند شکل استخوان را تا حدود زیادی به شکل اولیه آن برگرداند.
شد تمام کال تبدیل به بافت فیبرو میشود. در این حال بین قطعات شکسته شده نه استخوان جدید بلکه بافت فیبرو تشکیل میشود.
این وضعیت را میتوان نوعی جوش خوردن استخوان نامید که به آن Fibrouse union میگویند. البته در این نوع جوش خوردن قطعات شکسته شده همچنان نسبت به هم حرکت میکنند.
در هنگام شکستگی این لایه اندوست یا اندوستئال از استخوان جدا شده و سلول هایی که در محل اتصال اندوست از این محل هستند هم شروع به رشد و تکثیر میکنند.
در اینجا هم دو توده استخوانی در محل شکستگی، هرکدام از یک طرف شروع به رشد میکنند تا به هم ملحق شده و موجب اتصال تکه های شکسته شده شوند.
عاج ترمیمی (tertiary dentin) نوعی از عاج است که در اثر جایگزینی ادنتوبلاست ها، در پاسخ به یک تحریک متوسط از قبیل ضربه – پوسیدگی متوسط و برخی از اعمال دندان پزشکی ایجاد میشود. این نوع عاج در دیواره اطاق پالپ در نزدیک به محلی که آسیب دیده ایجاد میشود. بطور مثال عاج ترمیمی، در حفره های تهیه شده در ۱٫۵ میلی متری پالپ، ایجاد می شود. این نوع عاج به صورت میکروسکوپیک یک ماه بعد از آسیب وارد شده، مشاهده می گردد. این نوع عاج از نظر ساختمانی و خصوصیات شیمیایی متفاوت از عاج اولیه و عاج ثانویه می باشد، و تعداد توبول های عاجی آن کم بوده و در مقابل اکثر تحریکات نفوذ ناپذیر می باشد.
در پاره ای از مواقع تحریکات متوسطی از قبیل پوسیدگی متوسط و اتریشن باعث مرگ زوائد ادنتوبلاستیک و ادنتوبلاست ها می گردد. این نواحی از عاج که از سمت خارجی عاج به سمت پالپ دندان گسترش می یابد، نواحی مرده یا Dead truct نامیده میشود. نواحی مرده توسط عاج ترمیمی که توسط ادنتوبلاست های جایگزین شده بوجود آمده، مسدود می گردد. نواحی مرده اغلب در نواحی شاخک های باریک پالپ به چشم می خورد جایی که تراکم بیشتری از ادنتوبلاست ها دیده میشود.
عاج اسکلروتیک در اثر افزایش سن یا تحریکات ملایم از قبیل پوسیدگی مزمن که باعث تغییر در ترکیب عاج اولیه شده است ایجاد می گردد.
نفوذپذیری عاج
نفوذ پذیری عاج نسبت مستقیم با عمل حفاظتی عاج دارد. هنگامیکه، پوشش خارجی مینا یا سمان ریشه در اثر اعمالی از قبیل: پوسیدگی، تهیه حفره از روی توبولهای عاجی برداشته شود، در اینصورت توبولهای نفوذپذیر شده ارتباط بین حفره دهان و پالپ را سبب می شوند: خطر نفوذ مواد سمی، در دندانهایی که ترمیم شده اند، به خاطر وجود پدید میکرولیکیج ہین ماده پرکردگی و دیواره دندان وجود دارد. تاکنون هیچ ماده ترمیمی، که بتواند بطور کامل Seal ایجاد کند، بافت نشده است. یک فاصله ۱۰ میکرونی یا بیشتر بین آمالگام و دیواره حفره وجود دارد. همچنین افزایش لیکیج در رزینهای باند شونده گزارش شده است.
دهد. عاج محتوی توبول هایی (مجرا های با لوله های میکروسکپی) است که خود حاوی سلول های مخصوصی بنام ادنتوبلاست می باشد. بدنه سلول های ادنتوپلاست درسطح پالپی عاج قرار گرفته اند و سلول های مرفولوژیکی عاج می باشند. سلول های ادنتوبلاست دارای زوائد سیتوپلاسمیکی هستند که داخل توبول های عاجی قرار دارند. خواص فیزیکی و شیمیائی عاج بسیار شبیه استخوان است.
عاج و استخوان هر دو بافت زنده بوده و حاوی پروتوپلاسم زنده هستند. اما از نظر ساختمانی تفاوتی که بین این دو بافت وجود دارد این است که در استخوان، استئوبلاست ها در داخل مادہ بنیادی که خود ساخته اند، محصور شده در حال استراحت می مانند، ولی در عاج ادنتوبلاست ها در سطح پالپ قرار گرفته و فقط زوائد آنها در ماده بین سلولی عاج قرار می گیرد و همیشه فعال می مانند.
وقتی جابجایی اولیه شکستگی کم باشد و یا قطعات شکسته شده با عمل جراحی به یکدیگر متصل شوند کال کوچکی تشکیل میشود.
در شکستگی استخوان های بچه ها معمولا کال، بزرگ است چون اتصال پریوست به استخوان محکم نیست و در هنگام شکستگی به راحتی از روی استخوان بلند میشود.
نیروها و استرس هایی که در طول زندگی به استخوان های بدن وارد میشوند موجب تغییر شکل استخوان میگردند. در هنگام شکستگی هم اگر قطعات شکسته شده با کمی جابجایی جوش بخورند و شکل استخوان کاملا مانند قبل از شکستگی نشود روند تغییر شکل یا ریمودل شدن میتواند شکل استخوان را تا حدود زیادی به شکل اولیه آن برگرداند.
شد تمام کال تبدیل به بافت فیبرو میشود. در این حال بین قطعات شکسته شده نه استخوان جدید بلکه بافت فیبرو تشکیل میشود.
این وضعیت را میتوان نوعی جوش خوردن استخوان نامید که به آن Fibrouse union میگویند. البته در این نوع جوش خوردن قطعات شکسته شده همچنان نسبت به هم حرکت میکنند.
در هنگام شکستگی این لایه اندوست یا اندوستئال از استخوان جدا شده و سلول هایی که در محل اتصال اندوست از این محل هستند هم شروع به رشد و تکثیر میکنند.
در اینجا هم دو توده استخوانی در محل شکستگی، هرکدام از یک طرف شروع به رشد میکنند تا به هم ملحق شده و موجب اتصال تکه های شکسته شده شوند.
نوع فایل | ویدئو |
---|
- دسترسی به فایل محصول به صورت مادامالعمر
- تضمین کیفیت آموزش ها
- فعالسازی آنی لینک دانلود، پس از ثبت سفارش
- پزشک آموز هیچ مسئولیتی در قبال محتوای به اشتراک گذاشته شده نخواهد داشت.
دکتر زهرا بابازاده
10,000 تومان
محمد
واقعا عالی بود.👍👍👍
فاطمه
دکتر زهرا بابازاده واقعا عالین👍
آرمین
بسیار عالی بود خیلی شفاف و سریع و آسان آموزش دادند.
ایلامی
عالی
مبینا
ممنون از زحماتتون