سیستم های عصبی خودکار و هیپوتالاموس

هنگامی که ما وحشت زده ایم قلبمان تند می تپد، تنفس سریع و کم عمق می شود ، دهان ما خشک می شود، عضلات ما سفت شده، کف دست ما عرق می کند و ما به دویدن تمایل پیدا می کنیم. این تغییرات بدن توسط سیستم عصبی خودکار کنترل می شود، که عضله قلب ، عضلات صاف و غدد مترشحه خارجی را کنترل می کند. سیستم عصبی خودکار و سیستم عصبی سوماتیک ، که عضلات اسکلتی را کنترل می کنند مجزا می باشد. همانطور که ما باید در فصل بعد یاد بگیریم، کنترل عصبی احساسات شامل مناطق مختلف ، از جمله آمیگدالا و مناطق ارتباط لیمبیک از قشر مخ می باشد که همه آنها از طریق هیپوتالاموس کار کنترل سیستم عصبی خودکار را انجام می دهند. هیپوتالاموس پاسخ رفتاری ما را کنترل می کند، تا از هموستاز بدن و ثابت بودن محیط داخلی مطمئن شویم. هیپوتالاموس همچنین بر سیستم خودکار عصبی، سیستم غدد درون ریز و سیستم عصبی تحریک شده با محرک نیز اثر و کنترل دارد : هیپوتالاموس ، به نوبه خود، در سه سیستم اصلی عمل می کند. در این فصل ما ابتدا باید سیستم عصبی خودکار را بررسی کنیم و سپس با در نظر گرفتن هیپوتالاموس ادامه می دهیم. در دو فصل بعدی ، ما باید احساسات و انگیزش ها و حالات رفتاری را که تا حد زیادی به مکانیسم عصبی خودکار و هیپوتالاموس بستگی دارد بررسی کنیم.

سیستم عصبی خودکار یک سیستم حسی و حرکتی احشایی و عمدتا غیرارادی

در مقابل با سیستم سوماتیک حسی و حرکتی، که ما آن را در بخش IVو V (بخش های 4 و 5) از این کتاب توصیف خواهیم کرد، سیستم عصبی خودکار حسی و حرکتی احشایی قرار دارد. تقریبا تمام واکنش های احشایی توسط مدارات محلی در ساقه مغز و یا نخاع است. اگر چه این رفلکس توسط شبکه ای از هسته های کنترل خودکار مرکزی در ساقه مغز، هیپوتالاموس و مغز تنظیم می شود، این رفلکس احشایی تحت کنترل ارادی نیست. سیستم عصبی اوتونوم می باشد که به عنوان سیستم موتور غیر ارادی در نظر گرفته می شود که در مقابل سیستم موتور ارادی (سوماتیک) قرار می گیرد.

سیستم عصبی خودکار دارای سه بخش عمده: سمپاتیک، پاراسمپاتیک، و آنتریک می باشد. بخش سمپاتیک و پاراسمپاتیک عضله قلب، عضلات صاف و بافت های غددی و واسطه انواع رفلکس احشایی را در بر می گیرد. این دو بخش عبارتند از نورونهای حسی در ارتباط با اعصاب نخاعی و مغزی، نورون های حرکتی preganglionicو postganglionic، و مدارات سیستم عصبی مرکزی که با متصل شدن و مدوله کردن نورون های حسی و حرکتی عمل می کند. تقسیم آنتریک استقلال بیشتری از دو بخش دیگر دارد و شامل یک سیستم تا حد زیادی خودکفا، تنها با اتصال به حداقل بقیه سیستم عصبی می باشد. این ها سلول های عصبی حسی و حرکتی در دستگاه گوارش می باشند که میانجیگری رفلکس های گوارشی را برعهده دارند.

فیزیولوژیست آمریکایی والتر بی . کانن برای اولین بار پیشنهاد کرد که بخش سمپاتیک و پاراسمپاتیک عملکرد متفاوتی دارند. او استدلال کرد که سیستم عصبی پاراسمپاتیک مسئول برای استراحت و هضم است، حفظ ضربان پایه قلب، تنفس و سوخت و ساز بدن در شرایط عادی بر عهده دارد. سیستم عصبی سمپاتیک، از سوی دیگر، حاکم بر واکنش های اضطراری و یا واکنش جنگ و گریز می باشد. در مواقع اضطراری که بدن نیاز به پاسخگویی به تغییرات ناگهانی در محیط های خارجی و یا داخلی دارد و همچنین در استرس عاطفی، رقابت های ورزشی، تغییرات شدید در دما، یا از دست دادن خون نیز این سیستم به بدن کمک می کند. در یک فرد برای پاسخگویی موثر و مناسب به شرایط سیستم عصبی سمپاتیک خروجی قلب و سایر احشاء را افزایش می دهد و بر عروق محیطی، غدد عرق و piloerectorو عضلات چشمی نیز اثر می گذارد. حیوانی که سیستم عصبی سمپاتیک آن به شدت تحریک شده است تنها در صورتی زنده می مانند که در پناه و گرما نگه داری شود و تحت استرس و محرک های احساسی قرار نگیرد و یا محرک های احساسی ، قرار ندارند. چنین حیوانی نمی تواند در این حالت کار شدید انجام دهد یا از خود دفاع کند که به این علت است که نمی توانند قنئ را به سرعت از کبد بسیج کنند و با انقباض عروقی نرمال یا افزایش دمای بدن نمی تواند پاسخ مناسب به سرما دهد.

سیستم عصبی بسیار گسترده تر می باشد و شما می توانید با مراجعه به سایت های پزشک آموز و دکتر آباد که شامل جزوات و فیلم های آموزشی گسترده ایی در زمینه ی عصب هستند ، مطالب مورد نیاز خود را دریابید.