آموزش مقایسه سلول های بافت غضروف و استخوان

پریکندریوم در غضروف فیبرو و مفصل دکتر زهرا بابازاده

آموزش مقایسه سلول های بافت غضروف و استخوان

آرتریت به معنای التهاب مفصل است. این بیماری باعث درد و ورم مفاصل بدن می شود. احتمال ابتلا به بیماری آرتروز با افزایش سن بیشتر می شود. آرتروز زمانی بوجود می آید که التهاب و آسیب دیدگی یک مفصل باعث از بین رفتن بافت غضروف می شود.از بین رفتن بافت غضروف به نوبه خود باعث درد، التهاب و بدشکلی می شود. تغییرات ناشی از بیماری آرتروز معمولا به تدریج و در طول چندین سال اتفاق می افتد. با این وجود، استثنائاتی وجود دارد. اما درمان ارتروز لگن چیست؟

در بیماری آرتروز لگن، غضروف مفصل لگن به تدریج و با گذشت زمان فرسوده می شود. با فرسایش، غضروف ضعیف و ناصاف می شود و فضای مفصل محافظ بین استخوان ها کاهش پیدا می کند. این مساله باعث سایش استخوان ها به یکدیگر می شود. استخوان های آسیب دیده برای جبران غضروف از دست رفته، به سمت بیرون رشد پیدا می کنند و اسپرز استخوان را تشکیل می آموزش مقایسه سلول های بافت غضروف و استخوان آموزش مقایسه سلول های بافت غضروف و استخوان آموزش مقایسه سلول های بافت غضروف و استخوان آموزش مقایسه سلول های بافت غضروف و استخوان آموزش مقایسه سلول های بافت غضروف و استخوان آموزش مقایسه سلول های بافت غضروف و استخوان ردهد. بیماری آرتروز مفصل لگن به تدریج بوجود می آید و دردی که بوجود می آورد با گذشت زمان شدیدتر می شود

بیماران مبتلا به آرتروز لگن گاهی اوقات در راه رفتن دچار مشکل می شوند. تشخیص این بیماری در ابتدا دشوار است. زیرا درد در نواحی مختلفی از بدن  مثل کشاله ران، باسن یا زانو ظاهر می شود که تشخیص آن توسط جراح ستون فقرات مطمئن است. درد حاصل از این بیماری می تواند شدید و آزاردهنده یا خفیف باشد و لگن اغلب سفت می شود.

علائم و نشانه ها

شایع ترین نشانه بیماری آرتروز لگن درد دور مفصل لگن است. معمولا درد لگن به صورت  تدریجی بوجود می آید و با گذشت زمان وخامت پیدا می کند، اگر چه ظاهر شدن لگن درد به صورت ناگهانی نیز ممکن است به وجود بیاید. درد و سفتی در طول صبح یا پس از نشستن یا استراحت کردن برای مدتی تشدید پیدا می کند. با گذشت زمان عوامل دردناک بیشتر ظاهر می شود و حتی در طول شب و در حین استراحت نیز بوجود می آید. علائم دیگر آرتروز لگن عبارتند از :

• احساس درد در کشاله ران یا ران که تا باسن یا زانو گسترش پیدا می کند
• دردی که در هنگام انجام فعالیت سنگین ظاهر می شود
• سفتی مفصل لگن که راه رفتن یا خم شدن را دشوار می کند
• قفل کردن مفصل و صدای سایش ( کریپتوس) در طول حرکت به دلیل شل شدن بخش های غضروف و اختلال ایجاد کردن بافت دیگر در حرکت روان لگن
• کاهش دامنه حرکتی لگن که بر توانایی راه رفتن تاثیر می گذارد و باعث لنگی می شود
• صدا یا احساس سایش استخوان ها روی یکدیگر
• ناتوانی در حرکت دادن لگن برای انجام فعالیت های روزمره

علت ها و دلایل

علت آرتروز لگن مشخص نیست ، اما عوامل مشخصی وجود دارد که احتمال ابتلای شما به این بیماری را افزایش می دهد. این عوامل از قرار زیر هستند:

• افزایش سن
• سابقه ابتلا به آرتروز در خانواده
• آسیب دیدگی قبلی مفصل لگن
• شکل گیری نامناسب مفصل لگن در حین تولد، بیماری ای که دیسفاژی رشد لگن نام دارد
• اعمال فشار بیش از حد بر روی مفاصل از طریق فعالیت هایی که مفصل لگن را درگیر می کنند

تشخیص

پزشک در مورد علائم و سابقه پزشکی با شما صحبت می کند، معاینه فیزیکی انجام می دهد و احتمالا آزمایشات تشخیصی مثل تصویر برداری با اشعه ایکس را توصیه می کند.

در طول معاینه فیزیکی، پزشک مسائل زیر را بررسی می کند:

• التهاب در نزدیکی لگن
• دامنه حرکتی منفعل ( همراه با کمک) و پویا ( بدون کمک گرفتن)
• کریپتوس ( صدای سایش دلخراش در داخل مفصل) در حین حرکت کردن
• احساس درد در هنگام وارد شدن فشار بر لگن
• مشکل در راه رفتن
• علائم آسیب دیدگی مفاصل، تاندون ها و رباط های دور لگن

در آزمایش تشخیصی تصویر برداری با اشعه ایکس از ساختارهای متراکم مثل استخوان ها عکس هایی با جزئیات زیاد گرفته می شود. تصویربرداری از لگن با اشعه ایکس باریک شدن فضای مفصل، تغییرات حاصل شده در استخوان و شکل گیری اسپرز استخوان را نشان می دهد. گاهی اوقات برای تعیین بهتر مشکل استخوان و بافت های نرم لگن شما به آزمایش ام آر ای ستون فقرات نیاز است.

راه ها و روش های درمان

اگر چه آرتروز لگن را نمی توان درمان کرد، چند روش درمانی برای تسکین درد و بهبود دامنه حرکتی وجود دارد.

درمان بدون جراحی

همانند بیماری های آرتروز دیگر، درمان اولیه آرتروز لگن  با روش های درمانی غیرجراحی انجام می شود. پزشک چند روش درمانی را برای شما  توصیه می کند.

اصلاح سبک زندگی: ایجاد بعضی از تغییرات در زندگی روزمره باعث محافظت از مفصل گن و کند شدن پیشرفت آرتروز می شود.

به حداقل رساندن فعالیت هایی مثل بالا رفتن از پله ها که باعث وخامت این بیماری می شود

تغییر فعالیت های پربرخورد ( مثل آهسته دویدن یا تنیس) و جایگزین کردن فعالیت های کم برخورد  ( مثل شنا یا دوچرخه سواری) به جای آنها فشار کمتری را روی لگن شما وارد می سازد

کاهش وزن باعث کاهش فشار بر روی مفصل ران می شود و در نتیجه بیمار درد کمتری را احساس می کند و دامنه حرکتی او افزایش می یاد

فیزیوتراپی. حرکات ورزشی مخصوص به افزایش دامنه حرکتی و انعطاف پذیری و همچنین استحکام عضلات آموزش مقایسه سلول های بافت غضروف و استخوان آموزش مقایسه سلول های بافت غضروف و استخوان آموزش مقایسه سلول های بافت غضروف و استخوان آموزش مقایسه سلول های بافت غضروف و استخوان ر لگن و پا کمک می کنند. پزشک یا فیزیوتراپیست به ایجاد یک برنامه ورزشی مجزا که نیازهای شما را برآورده سازد و سبک زندگی شما را در نظر بگیرد، کمک می کند.

وسایل کمکی. استفاده از وسایل کمکی  مخصوص  راه رفتن مثل عصا یا واکر باعث بهبود دامنه حرکتی و استقلال فرد می شود. استفاده از ابزارهای کمکی مثل گیرنده ( ریچر) دسته بزرگ برای برداشتن اجسامی که در ارتفاع کم  قرار گرفته اند، به شما کمک می کند تا از حرکاتی که باعث درد می شود، جلوگیری کنید.

دارو در صورتی که درد در   فعالیت روزمره شما اختلال ایجاد می کند یا روش های غیرجراحی آموزش مقایسه سلول های بافت غضروف و استخوان آموزش مقایسه سلول های بافت غضروف و استخوان آموزش مقایسه سلول های بافت غضروف و استخوان آموزش مقایسه سلول های بافت غضروف و استخوان آموزش مقایسه سلول های بافت غضروف و استخوان دیگر باعث تسکین آن نشده باشد، پزشک داروهایی را به برنامه درمانی شما اضافه می کند. این داروها شامل داروهای مسکن،  داروهای ضد التهابی غیراستروئیدی  ( NSAID) برای تسکین درد و کاهش التهاب و  کورتیکواسترروئیدها می شود  ( که به کورتیزون معروف هستند)  که داروهای ضد التهابی قدرتمندی هستند   که از طریق دهان مصرف می شوند یا به مفصل دردناک تزریق می شوند.

علاوه بر موارد اشاره شده برای درمان آرتروز مفصل لگن و ران درمان‌های دیگری مانند تزریق پی آر پی، تزریق گاز اوزون و … نیز استفاده می‌شود.

عمل جراحی

در صورتی که  روش های غیرجراحی در تسکین درد موثر نباشند، جراحی بهترین گزینه بعدی است. نوع مخصوص جراحی که به بهترین شکل هر فرد را درمان می کند متغیر است و تصمیمی است که باید با مشورت با جراح ارتوپد گرفته شود. در اغلب موارد آرتروز پیشرفته، جراحی تعویض مفصل لگن برای کاهش درد و بازیابی فعالیت مفصل لگن بهترین روش درمانی است. روش های جراحی مخصوص درمان بیماری آرتروز لگن از قرار زیر هستند:

استئوتومی: در این روش جراحی ،راس استخوان ران یا حفره ای مفصل بریده می شود و مجددا هم طراز می گردد تا فشار از مفصل لگن برطرف شود. این روش به ندرت برای درمان آرتروز لگن استفاده می شود.

جراحی بازسازی مفصل لگن: در این روش جراحی تعویض مفصل لگن، استخوان و غضروف آسیب دیده در حفره مفصل لگن خارج می شود و یک شل فلزی جایگزین آن می شود. با این حال، راس استخوان ران خارج نمی شود، بلکه در عوض با یک پوشش فلزی نرم پوشانده می شود.

عمل جراحی تعویض مفصل لگن

تعویض مفصل لگن

مفصل لگن یکی از بزرگترین مفاصل بدن است. هنگامی که این مفصل دچار مشکل می شود، مسئله ایجاد شده می تواند تاثیر جدی بر کل بدن شما و توانایی انجام فعالیت های عادی داشته باشد. هنگامی که این مفصل به خاطر آرتروز یا سایر مشکلات احتمالی دچار آسیب شدید شود، عمل جراحی تعویض مفصل لگن ممکن است به بیمار پیشنهاد آموزش مقایسه سلول های بافت غضروف و استخوان آموزش مقایسه سلول های بافت غضروف و استخوان آموزش مقایسه سلول های بافت غضروف و استخوان آموزش مقایسه سلول های بافت غضروف و استخوان آموزش مقایسه سلول های بافت غضروف و استخوان آموزش مقایسه سلول های بافت غضروف و استخوان رررشود. آموزش مقایسه سلول های بافت غضروف و استخوان آموزش مقایسه سلول های بافت غضروف و استخوان آموزش مقایسه سلول های بافت غضروف و استخوان آموزش مقایسه سلول های بافت غضروف و استخوان رر در عمل جراحی جایگزینی لگن جراح، غضروف و استخوان از بین رفته را از مفصل لگن برداشته و آن را با اعضای مصنوعی جایگزین می کند. عمل جراحی می تواند با کاهش درد لگن بیمار در بلند مدت و افزایش قابلیت حرکتی آن همراه باشد. عمل جراحی تعویض مفصل لگن می تواند کاهش درد بیمار، بهبود عملکرد مفصل، و بازیابی نحوه راه رفتن عادی و سایر حرکت های مربوط به این مفصل را برای بیمار فراهم کند.

طراحی ایمپلنت می تواند برای شما پایداری و عملکرد جدید مفاصل آسیب دیده را به همراه داشته باشد. عمل جراحی تعویض مفصل لگن دارای یک نسبت موفقیت بسیار بالا است و می تواند کیفیت قابل توجه در زمینه بهبود سبک زندگی برای بعضی بیماران ایجاد کند. پزشک معمولاً زمانی این روش درمانی را برای شما پیشنهاد می کند که مفصل لگن آسیب دیده و درد داشته باشد و استفاده از سایر روش های درمانی مثل فیزیوتراپی تعویض مفصل لگن، مصرف دارو یا انجام تمرین های حرکتی نتواند به رفع مشکل کمک کند.

دلایل انجام عمل جراحی

معمول ترین دلیل برای عمل جراحی جایگزینی مفصل لگن مربوط به ابتلای این مفصل به آرتروز است. پزشک شما همچنین ممکن است در شرایط زیر استفاده از این روش درمانی را برای شما تجویز کند:

ابتلا به آرتریت روماتوئید (یک بیماری که باعث ایجاد درد، سفتی، و ورم مفصل می شود

نکروز استخوان (یک بیماری که باعث مرگ استخوان در محل مفاصل می شود)

آسیب دیدگی مفصل لگن

تومور استخوانی که باعث شکستن مفصل لگن می شود.

پزشک متخصص ممکن است ابتدا از سایر روش های درمانی برای شما استفاده کند که این روش ها شامل موارد زیر هستند:

استفاده از ابزارهای کمکی مثل عصا در زمان راه رفتن

استفاده از یک برنامه تمرینی

فیزیوتراپی

مصرف دارو

این روش های درمانی ممکن است باعث کاهش درد در ناحیه لگن و بهبود عملکرد آن شوند. با این وجود گاهی اوقات این درد باقی می ماند و باعث می شود انجام فعالیت های روزمره برای شما دشوار شود. در این حالت پزشک ممکن است از عکس برداری رادیولوژی برای بررسی وضعیت مفصل آسیب دیده استفاده کند. اگر عکس برداری رادیولوژی، ایجاد آسیب در محل مفصل لگن را نشان دهد، ممکن است شما نیاز به عمل جراحی تعویض مفصل لگن داشته باشید.

افراد مناسب جراحی تعویض مفصل لگن

هنگامی که شما با مشکل برای انجام فعالیت های روزمره در زندگی خود مواجه می شوید، ممکن است نیاز به عمل جراحی تعویض مفصل لگن داشته باشید. اگر شما با شرایطی مواجه هستید که امکان انجام دادن فعالیت های عادی روزمره مثل لباس پوشیدن، دوش گرفتن، راه رفتن، و خوابیدن را دارید، آنگاه کیفیت زندگی شما تحت تاثیر قرار گرفته است.

اگر شما نمی توانید فعالیت های عادی کاری خود را به خاطر وجود درد در مفصل لگن انجام دهید یا اگر نمی توانید به خاطر این مشکل شرایط مناسب برای شغل خود داشته باشید، اگر شما نیاز به مصرف دارو برای خواب شبانه دارید، لازم است با یک جراح درباره عمل جراحی جایگزینی مفصل لگن صحبت کنید.

به خاطر داشته باشید که درد مفصل لگن می تواند در هر نقطه یا نواحی اطراف مفصل لگن احساس شود. در برخی موارد، شما ممکن است امکان احساس درد را بطور مستقیم از محل لگن نداشته باشید و این درد احتمالاً از محل ران احساس می شود. در این حالت با شناسایی نوع خاص دردی که زندگی شما را تحت تاثیر قرار داده است، شانس پیدا کردن روش درمانی مناسب برای رفع مشکل افزایش پیدا خواهد کرد. در این رابطه جراح به شما کمک می کند تا درباره لزوم انجام عمل جراحی جایگزینی و تعویض مفصل لگن تصمیم گیری نمایید.

اقدامات قبل از عمل

در هفته های قبل از مراجعه به بیمارستان برای عمل، جراح متخصص آزمایش های مشخصی را انجام می دهد تا به این ترتیب مطمئن شود وضعیت جسمی شما برای انجام عمل جراحی از سلامت کافی برخوردار است. برخی از این آزمایش ها به شرح زیر هستند:

آزمایش خون برای اندازه گیری مقدار سلول های قرمز خونی

بررسی وضعیت ضربان قلب

آزمایش ادرار برای بررسی عفونت یا بارداری احتمالی

عکس برداری رادیولوژی از شش ها

بعضی مشکلات خاص مثل دیابت ممکن است فرآیند بهبود شما را آهسته نمایند، به همین خاطر لازم است سوابق بیماری شما بطور کامل در اختیار پزشک متخصص قرار گیرد. علاوه بر این، مصرف داروهای خاص، مثل رقیق کننده های خون و داروهای ضد التهاب، ممکن است باعث خون ریزی بیش از حد شما شود و به همین خاطر لازم است قبل از عمل جراحی مصرف این داروها متوقف شود. در این حالت معمولاً جراح و ارائه دهنده خدمات اولیه مراقبتی با یکدیگر همکاری می کنند تا به این ترتیب بتوان یک ارزیابی مناسب اولیه از وضعیت بدن و سلامتی بیمار قبل از عمل جراحی انجام شود.

هنگام عمل جراحی انتخاب داروی مناسب برای بی هوشی از اهمیت خاص برخوردار است. در این رابطه متخصص بی هوشی انتخاب های مناسب را بررسی کرده و داروی مناسب را برای وضعیت خاص بیمار جهت انجام عمل جراحی انتخاب می کند.

چگونگی انجام عمل جراحی

در یک عمل جراحی تعویض مفصل لگن (که در اصطلاح به آن آرتروسکوپی لگن نیز گرفته می شود)، استخوان و غضروف آسیب دیده از محل خارج شده و با اجزای مصنوعی جایگزین می شوند. در این حالت فعالیت های زیر توسط جراح انجام می شود:

بخش انتهایی استخوان ران برداشته شده و با یک میل فلزی در بخش مرکزی خالی شده استخوان فیمور جایگزین می شود. این قطعه فلزی ممکن است در محل با استفاده از مواد مخصوص چسبانده شود یا در استخوان جایگذاری شود.

یک بخش کروی فلزی یا سرامیکی در بخش بالای میله قرار می گیرد. این بخش کروی می تواند جایگزین سر آسیب دیده استخوان فیمورال شود که از محل خارج شده است.

سطح غضروف آسیب دیده در حفره (حفره حقه استخوان لگن) برداشته شده و با یک حفره فلزی جایگزین می شود. در این حالت معمولاً از پیچ یا چسب مخصوص برای نگه داشتن حفره در محل استفاده می شود.

یک اسپیسر (فاصله نگهدارنده) پلاستیکی، سرامیکی، یا فلزی بین بخش کروی جدید و حفره وارد می شود تا به این ترتیب امکان حرکت هموار مفصل فراهم شود.

هنگامی که جراح از وضعیت و حرکت مفصل جدید لگن اطمینان خاطر پیدا کرد، این بخش با مواد تمیز کننده مخصوص شستشو شده و بسته می شود.

پس از عمل جراحی، بیمار به اطاق ریکاوری فرستاده می شود تا به این ترتیب آموزش مقایسه سلول های بافت غضروف و استخوان آموزش مقایسه سلول های بافت غضروف و استخوان آموزش مقایسه سلول های بافت غضروف و استخوان آموزش مقایسه سلول های بافت غضروف و استخوان آموزش مقایسه سلول های بافت غضروف و استخوان رر تیم مراقبت بتوانند ضربان قلب، فشار خون، و وضعیت به هوش آمدن بیمار را تحت کنترل داشته باشند. در این زمان ممکن است برای شما از مسکن های درد مختلف با توجه به تشخیص جراح استفاده شود. به این ترتیب ممکن است پس از به هوش آمدن نیاز به ماندن در بیمارستان برای چند روز برای بهبودی کافی و آماده شدن برای برگشت به خانه وجود داشته باشد.

مدت زمان بستری در بیمارستان ممکن است از ۱ تا ۴ روز با توجه به سرعت ریکاوری طول بکشد. قبل از مرخص شدن از بیمارستان، شما باید توانایی انجام فعالیت های اصلی روزانه همچون فعالیت های زیر را داشته باشید:

وارد شدن و خارج شدن از تخت خواب بدون کمک دیگران

کنترل قابل قبول درد

توانایی خوردن، نوشیدن، و حمام کردن

امکان راه رفتن با یک ابزار کمکی (یک عصا، واکر، یا چوب زیر بغل) بر روی سطح و توانایی بالا و پایین رفتن از دو یا سه پله

بازیابی توانایی برای انجام تمرین های حرکتی تجویز شدن در خانه

مزایا

واضح ترین مزیت عمل جراحی های  تعویض مفصل ، از جمله تعویض  مفصل لگن یا تعویض مفصل زانو  کاهش چشمگیر درد بیمار است. تقریباً تمام بیمارانی که این عمل جراحی را انجام داده اند از بر طرف شدن کامل یا تقریباً کامل درد خود صحبت می کنند. به این ترتیب با کاهش درد و از بین رفتن آن، وضعیت عملکرد مفصل نیز بهبود پیدا می کند. پس از تعویض مفصل، اکثر بیماران نتایج چشمگیر در بهبود وضعیت خود مشاهده می کنند که این نتایج شامل بهبود دامنه حرکتی  است.

عوارض و خطرات

علیرغم پیچیدگی های این روش درمانی، عمل جراحی تعویض مفصل لگن آموزش مقایسه سلول های بافت غضروف و استخوان آموزش مقایسه سلول های بافت غضروف و استخوان  یک عمل جراحی است که با نسبت موفقیت بالا در بین بیماران همراه است. هر چند هر نوع از عمل جراحی دارای عوارض و خطرات خاص خود می باشد، اما عوارض و خطرات این عمل جراحی تقریباً نادر است. در این حالت برای بیماران مهم است که درک مناسبی از این خطرات قبل از در نظر گرفتن عمل جراحی به عنوان روش درمانی داشته باشند. عوارض و خطرات احتمالی انجام این عمل جراحی به شرح زیر هستند:

صدا دادن مفصل

ایجاد لخته های خونی

قرارگیری نامناسب ایمپلنت ها

خارج شدن ایمپلنت ها از محل

ایجاد اختلاف در طول پاها نسبت به یکدیگر

عفونت

شل شدن ایمپلنت ها

واکنش های آلرژیک یا سایر واکنش های احتمالی به ایمپلنت ها

هر چند این عوارض از شایع ترین مشکلات مربوط به عمل جراحی تعویض مفصل لگن هستند، اما در اکثر مواقع این عوارض در افراد بیمار مشاهده نمی شوند. در واقع باید بیان کرد که در ۹۸% موارد انجام عمل جراحی تعویض مفصل لگن، هیچگونه مشکل با اهمیتی در ارتباط با وضعیت بیمار مشاهده نمی شود.

مدت زمان ریکاوری

معمولاً، افراد بیش از ۳ تا ۵ روز پس از انجام عمل جراحی در بیمارستان بستری نمی شوند. ریکاوری کامل از عمل جراحی به ۳ تا ۶ ماه زمان با توجه به نوع عمل جراحی، سطح سلامت کلی فرد و میزان موفقیت در عملیات توان بخشی نیاز دارد.

مراقبت های پس از عمل

مراقبت های بعد از تعویض مفصل لگن به شرح زیر هستند:

مصرف دارو مطابق دستور پزشک

استفاده از چوب زیر بغل، عصا، یا واکر به نحو صحیح. با پزشک خود در ارتباط با اطلاعات لازم درباره نحوه انتخاب و استفاده مناسب از چوب زیر بغل، عصا، یا واکر صحبت کنید.

انجام فعالیت های زیر به جلوگیری از خارج شدن ایمپلنت مفصل از محل خود کمک موثر می کند:

اجتناب از خم شدن به جلو در زمان نشستن در رخت خواب و راست نگه داشتن پاها

اجتناب از نشستن بر روی یک صندلی دارای ارتفاع کم و کوتاه. سعی کنید از دسته صندلی در زمان بلند شدن از آن برای کاهش فشار و نیروی وارد شدن به لگن استفاده کنید.

از خم شدن به جلو در هنگامی که پاهای شما در کنار یکدیگر قرار ندارند خودداری کنید. در زمان بلند کردن اجسام زانوی خود را خم کرده و در حالت صاف بودن زانو اجسام را بلند نکنید.

تا زمانی که وضعیت بیماری مفصل شما به مراحل پیشرفته آن نرسیده باشد، پزشکان معمولاً تلاش می کنند با استفاده از سایر روش های درمانی غیر تهاجمی و بدون استفاده از عمل جراحی بیماری را درمان کنند. اگر استفاده از این روش ها اثربخشی کافی را نداشته و موفقیت آمیز نباشند، یا استفاده از این روش ها برای وضعیت خاص بیمار مناسب نباشد، پزشک ممکن است به بیمار توصیه کند عمل جراحی جایگزینی و تعویض کامل مفصل لگن را انجام دهد.