آموزش بافت شناسی عملی عضلانی

بافت شناسی عملی عضلانی دکتر زهرا بابازاده

آموزش بافت شناسی عملی عضلانی

این دوره برای چه کسانی مفید است:

بافت شناسی پزشکی

هیستوپاتولوژی شاخه ای از بافت شناسی است که شامل بررسی میکروسکوپی و مطالعه بافت بیمار است. این یک قسمت مهم از آسیب شناسی آناتومیک و آسیب شناسی جراحی است ، زیرا تشخیص دقیق سرطان ها و سایر بیماری ها اغلب به بررسی هیستوپاتولوژیک نمونه های بافتی نیاز دارد. پزشکان آموزش دیده و آسیب شناسان ، معاینات هیستوپاتولوژی را انجام می دهند و اطلاعات آموزش بافت شناسی عملی عضلانی تشخیصی را براساس مشاهدات خود ارائه می دهند.

ویدیو آموزش بافت شناسی عملی عضلانی

تثبیت کننده های شیمیایی به منظور حفظ بافت و ساختار سلول ها استفاده می شوند. تثبیت کننده ها، سبب سفت شدن بافت ها نیز می شوند که هنگام برش زدن بافت به بخش های نازک جهت مشاهدات میکروسکوپی، بسیار کمک کننده است. فیکساتیو ها به طور کلی با اتصال غیرقابل برگشت با پروتئین ها ، بافت ها (و سلول ها) را حفظ می کنند. فیکساتیو هایی که برای میکروسکوپ نوری به کار می روند، عمدتا ۱۰% بافر فرمالین خنثی یا  NBF (4٪ فرمالدئید در محلول بافر فسفات) است.

در میکروسکوپ الکترونی ، متداول ترین ماده فیکساتیو، گلوتارآلدئید است که معمولاً به عنوان محلول ۲٫۵٪ در محلول نمکی بافر فسفات است. سایر فیکساتورهای مورد استفاده آموزش بافت شناسی عملی عضلانی برای میکروسکوپ الکترونی ، تتروکسید اوزیم یا اورانیل استات است.

وظیفه اصلی این فیکس کننده های آلدئیدی ، اتصال بین گروه های آمین در پروتئین ها از طریق تشکیل پل های متیلنی (-CH2-) ، توسط فرمالدئید ، یا توسط اتصالات عرضی C5H10 توسط گلوتارآلدئید است. این فرآیند ، ضمن حفظ یکپارچگی ساختاری سلول ها و بافت می تواند به عملکرد بیولوژیکی پروتئین ها ، به ویژه آنزیم ها آسیب برساند.

فرایند فیکس شدن در فرمالین منجر به تخریب mRNA ، miRNA ، DNA و نیز دناتوراسیون و اصلاح پروتئین ها در بافت ها می شود. با این حال ، استخراج و تجزیه و تحلیل اسیدهای نوکلئیک و پروتئین ها از بافت های غوطه ور شده در فرمالین و پارافین با استفاده از پروتکل های مناسب امکان پذیر است.

انتخاب و جدا سازی

انتخاب بافت مربوطه در مواردی مطرح است که لازم نیست کل توده بافت اصلی مورد پردازش و مطالعه قرار گیرد. باقیمانده بافت جدا شده ممکن است در صورت نیاز به بررسی در آینده به صورت فیکس شده نگهداری شود.

پیرایش و جدا سازی برش نمونه های بافتی، مرحله ای است که در آن سطح مناسب برش نمایان می آموزش بافت شناسی عملی عضلانی شود و نمونه های بافتی را با اندازه ای مناسب ایجاد می کند تا در کاست ها قرار گیرند.

قالب گیری

بافت ها، هم به منظور داشتن تکیه گاه و هم به منظور ایجاد سهولت در هنگام برش گیری های نازک، نیاز است تا آن ها را قالب گیری کرد. به طور کلی ، ابتدا باید آب را از بافت ها خارج کرد (آن ها را دهیدراته کرد) و سپس جای خالی آب را با ماده ای مناسب جایگزین کرد که بافت جامد شود.

واکس پارافین

به منظور بررسی با میکروسکوپ نوری، رایج ترین ماده جایگزین آب، موم پارافین است. پارافین در آب غیر محلول است و آب اصلی ترین ماده تشکیل دهنده بافت های بیولوژیکی است. به همین ترتیب نیاز است تا توسط فرآیند های دهیدراسیون، آب موجود در بافت از بین برود. برای آب گیری، نمونه ها را در ظروف اتانول با درصد های مختلف قرار می دهند تا به تدریج آب موجود در آن از بین برود. فرآیند آب گیری از اتانول با درصد پایین شروع می شود و تا اتانول مطلق ۱۰۰ درصد پیش می رود. پس از آب گیری مرحله شفاف سازی انجام می شود که معمولا تویط زایلن است. این ماده الکل را از بین می برد و قابلیت انحلال در پارافین را دارد. سپس موم پارافینی ذوب شده به بافت ها اضافه می شود که جای زایلین را می گیرد و به بافت ها نفوذ می کند. در بیشتر آزمایشگاه های پاتولوژِی فرآیند آماده سازی بافت به کمک دستگاه های پردازشگر اتوماتیک انجام می شود.  پس از نفوذ پارافین در بافت، آن ها در قالب هایی که با موم پر شده اند قرار می دهند و سپس اجازه می دهند تا موم خنک شود و و پس از سفت شدن، بلوک گیری شود.

سایر مواد جایگزین

موم پارافینی برای برش بخش های بسیار نازک (که به ویژه برای میکروسکوپ الکترونی بسیار مهم است) بستر مناسبی را فراهم آموزش بافت شناسی عملی عضلانی نمی کند. به عنوان مثال، گرمای موم ذوب شده ممکن است اثرات نا مطلوبی را بر روی بافت بگذارد و یا مواد شیمیایی به کار رفته در حین آب گیری، می تواند سبب آسیب بافتی شود. از گزینه های جایگزین برای موم پارافینی، می توان به اپوکسی ، اکریلیک ، آگار ، ژلاتین ، سلوئیدین و انواع دیگر موم ها اشاره کرد.

در تکنیک میکروسکوپ الکترونی ، رزین های اپوکسی متداول ترین مواد آموزش بافت شناسی عملی عضلانی جایگزین پارافین هستند. اما از رزین های اکریلیک نیز استفاده می شود ، خصوصاً در مواردی که نیاز به ایمونوهیستوشیمی است.

برای برش بافت ها در حالت منجمد، بافت ها در یک محیط تعبیه شده بر پایه آب قرار می گیرند و به شکل آموزش بافت شناسی عملی عضلانی بلوک های سخت شده در می آیند.

برش زنی

در بررسی با میکروسکوپ نوری ، از تیغه ای سوار شده در میکروتوم استفاده می شود که به طور معمول بافت ها را در ضخامتی بین ۵ الی ۱۵ میکرون برش می زنند. سپس آن ها را بر روی اسلاید شیشه ای قرار می دهند. در تکنیک میکروسکوپی الکترونی عبوری TEM از یک تیغه الماس یا اولترامیکروتوم برای برش استفاده می شود که برش های ۵۰ تا ۱۵۰ نانومتری می دهد.

رنگ آمیزی

فیلم آموزش بافت شناسی عملی عضلانی

بافت بیولوژیکی کنتراست کمی در میکروسکوپ نوری یا الکترونی دارد. به همین منظور از رنگ آمیزی برای ایجاد کنتراست آموزش بافت شناسی آموزش بافت شناسی عملی عضلانی عملی عضلانی در بافت و نیز برجسته کردن ویژگی های خاص آن استفاده می شود.

بررسی با میکروسکوپ نوری

هماتوکسیلین و ائوزین (رنگ H&E) یکی از رایج ترین رنگ ها در بافت شناسی است که ساختار کلی بافت را نشان می دهد. هماتوکسیلین هسته آموزش بافت شناسی عملی عضلانی سلول را به رنگ آبی رنگ آمیزی می کند. ائوزین ، یک رنگ اسیدی است که سیتوپلاسم و سایر بخش های بافتی را صورتی رنگ می کند.

بر خلاف H&E که به عنوان یک رنگ عمومی استفاده می شود ، روش های زیادی وجود دارد که سلول ها ، اجزای سلولی و مواد خاص را به صورت انتخابی و با اختصاصیت بیشتری رنگ آمیزی می کند. به عنوان نثال رنگ آمیزی آبی پروس Perls است که برای رنگ آمیزی رسوب آهن در بیماری هایی مانند هموکروماتوز است. روش Nissl برای ماده Nissl و روش Golgi در شناسایی سلول های عصبی مفید هستند.

ایمونوهیستوشیمی

اخیراً از آنتی بادی ها برای بررسی اختصاصی پروتئین ها ، کربوهیدرات ها و چربی ها استفاده می شود. به این فرآیند ایمونوهیستوشیمی می گویند. اگر مولکول فلئورسنت باشد به آن رنگ آمیزی ایمونوفلورسانس می گویند. سایر تکنیک های پیشرفته ، مانند هیبریداسیون غیر رادیواکتیو، می توانند مولکول های DNA یا RNA خاصی را با پروب های فلورسنت یا برچسب هایی که می توانند برای ایمونوفلورسانس و تقویت فلورسانس متصل به آنزیم (به ویژه تقویت سیگنال آلکالن فسفاتاز و تیرامید) استفاده شوند ، شناسایی کنند. میکروسکوپ فلورسانس و میکروسکوپ کانفوکال برای تشخیص سیگنال های فلورسنت استفاده می شود.

میکروسکوپ الکترونی

برای میکروسکوپ الکترونی معمولاً از فلزات سنگین برای رنگ آمیزی مقاطع بافتی استفاده می شود. از اورانیل استات و سیترات سرب معمولاً برای ایجاد کنتراست با بافت در میکروسکوپ الکترونی استفاده می شود

بافت شناسی(به انگلیسی: Histology )قسمتی از علوم تشریحی است که ساختمان میکروسکوپی ارگانهای مختلف آموزش بافت شناسی عملی عضلانی بدن را مورد بحث و بررسی قرار آموزش بافت شناسی عملی عضلانی می‌دهد. بافت شناسی در واقع ادامه و دنبالۀ علم تشریح یا کالبدشناسی آموزش بافت شناسی عملی عضلانی است که یک علم باستانی به شمار می رود. از صدها بلکه هزاران سال پیش، انسان از شکل اندام های انسان و حیواناتِ آموزش بافت شناسی عملی عضلانی اطراف خویش، حدس می زده است که آن اندام چگونه کار می کند. مصری ها، سه هزار و پانصد سال پیش هنگامی که به ساختارهای لوله‌ای شکل یا رشته‌های طولانی در بدن بر می خوردند؛ چنین گمان می کردند که این ساختارها باید وسیله‌ای باشند برای انتقال، و هنگامی که می دیدند که این رشته‌ها و لوله‌ها به قلب متّصل هستند چنین گمان می کردند آموزش بافت شناسی عملی عضلانی که این رشته‌ها و لوله‌ها می باید چیزی را از قلب به اندام های بدن منتقل کنند. بافت شناسان، بافت های بدن را به چهار بافت اصلی (همبند، پوششی، عصبی و عضلانی) تقسیم می کنند و آنگاه به بررسی هر یک از دستگاه های بدن و اندام های خاص آن از منظر این علم، می پردازند. بافت شناسی نظری را می توان به دو شاخۀ بافت شناسی گیاهی و جانوری تقسیم کرد. بافت شناسی انسانی یکی از شاخه‌های بافت شناسی جانوری است که به واسطۀ کاربرد فراوان آن در پزشکی، به همراه آسیب شناسی، پیشرفت فراوانی کرده است. این علم با اختراع و پیشرفت میکروسکوپ پا به عرصۀ معارف بشری گذاشت. دانشمندان از همان آغاز اختراع میکروسکوپ به زودی دریافتند که برای مشاهدۀ بهتر بافتهای حیوانی می¬باید تغییراتی در بافت ایجاد کنند تا بتوانند بهتر به جزئیات آن پی ببرند. رنگامیزی و نازک کردن بافت به ضخامتی در مقیاس هزارم میلیمتر، نمونه‌هایی است از لوازمی که برای مشاهدۀ بافت با دقت بالا لازم است. “فن بافت شناسی” به همۀ عملیاتی اطلاق میشود که در آن بافت را آمادۀ مشاهده زیر میکروسکوپ میکند. هر بافت مجموعه‌ای از سلولهای تخصص یافته می‌باشد که کار معینی را انجام می‌دهند. بافتهای بدن به چهار دسته اصلی به نامهای پوششی، همبند یا پیوندی، عضلانی و عصبی تقسیم می‌شوند. بافتهای غضروفی، استخوانی و خونی بافتهای همبند تخصص یافته محسوب می‌شوند. یادگیری جزئیات ساختمانی ارگانها و اعضای مختلف برای فهم فعالیت فیزیولوژیک و تغییرات پاتولوژیک آنها ضروری است. بنابراین بافت شناسی نه تنها به عنوان علمی مستقل نمی‌تواند مطرح گردد بلکه بهتر است مرتبط با سایر شاخه‌های علم پزشکی و به عنوان یکی از پایه‌های اصلی علوم پایه پزشکی مورد توجه قرار گیرد. ابزار کار اصلی در زمینه بافت شناسی انواع میکروسکوپها می‌باشد. در بدن انسان چهار بافت سلولی وجود دارد که عبارتند از: ۱٫ بافت پیوندی (همبند) ۲٫ بافت پوششی ۳٫ بافت ماهیچه‌ای ۴٫ بافت عصبی مجموعه یاخته‌های هم شکل و همانندی که عهده‌دار عمل ویژه‌ای می‌باشند بافت نامیده می‌شوند. هر اندامی مانند ریشه، ساقه، برگ، گل، میوه و دانه شامل چندین بافت می‌باشد. هر بافت خود با توجه به ساختار سلولی و آرایشی و عملکردی‌ای که دارد، دارای تنوع نیز می‌باشد. اقسام بافت‌های گیاهی به شرح زیر معرفی می‌شوند: ۱٫ بافت پوششی یا بشره‌ای که اپیدرمی نامیده می‌شود ۲٫ بافت چوب پنبه‌ای ۳٫ بافت پارانشیم ۴٫ بافت کلانشیم ۵٫ بافت اسکرانشیم ۶٫ بافت ترشحی – مجاری شیرابه‌ای ۷٫ بافت آوندی

رسوب آهن در بیماری هایی مانند هموکروماتوز است. روش Nissl برای ماده Nissl و روش Golgi در شناسایی سلول های عصبی مفید هستند.

ایمونوهیستوشیمی

اخیراً از آنتی بادی ها برای بررسی اختصاصی پروتئین ها ، کربوهیدرات ها و چربی ها استفاده می شود. به این فرآیند آموزش بافت شناسی عملی عضلانی آموزش بافت شناسی عملی عضلانی ایمونوهیستوشیمی می گویند. اگر مولکول فلئورسنت باشد به آن رنگ آمیزی ایمونوفلورسانس می گویند. سایر تکنیک های پیشرفته ، مانند هیبریداسیون غیر رادیواکتیو، می توانند مولکول های DNA یا RNA خاصی را با پروب های فلورسنت یا برچسب هایی که می توانند برای ایمونوفلورسانس و تقویت فلورسانس متصل به آنزیم (به ویژه تقویت سیگنال آلکالن فسفاتاز و تیرامید) استفاده شوند ، شناسایی کنند. میکروسکوپ فلورسانس و میکروسکوپ کانفوکال برای تشخیص سیگنال های فلورسنت استفاده می شود.

میکروسکوپ الکترونی

برای میکروسکوپ الکترونی معمولاً از فلزات سنگین برای رنگ آمیزی مقاطع بافتی استفاده می شود. از اورانیل استات و سیترات سرب معمولاً برای ایجاد کنتراست با بافت در میکروسکوپ الکترونی استفاده می شود

بافت شناسی(به انگلیسی: Histology )قسمتی از علوم تشریحی است که ساختمان میکروسکوپی ارگانهای مختلف بدن را مورد بحث آموزش بافت شناسی عملی عضلانی و بررسی قرار می‌دهد. بافت شناسی در واقع ادامه و دنبالۀ علم تشریح یا کالبدشناسی است که یک علم باستانی به شمار می رود. از صدها بلکه هزاران سال پیش، انسان از شکل اندام های انسان و حیواناتِ اطراف خویش، حدس می زده است که آن اندام چگونه کار می کند. مصری ها، سه هزار و پانصد سال پیش هنگامی که به ساختارهای لوله‌ای شکل یا رشته‌های طولانی در بدن بر می خوردند؛ چنین گمان می کردند که این ساختارها باید وسیله‌ای باشند برای انتقال، و هنگامی که می دیدند که این آموزش بافت شناسی عملی عضلانی رشته‌ها و لوله‌ها به قلب متّصل هستند چنین گمان می کردند که این رشته‌ها و لوله‌ها می باید چیزی را از قلب به اندام های بدن منتقل کنند. بافت شناسان، بافت های بدن را به چهار بافت اصلی (همبند، پوششی، عصبی و عضلانی) تقسیم می کنند و آنگاه به بررسی هر یک از دستگاه های بدن و اندام های خاص آن از منظر این علم، می پردازند. بافت شناسی نظری را می توان به دو شاخۀ بافت شناسی گیاهی و جانوری تقسیم کرد. بافت شناسی انسانی یکی از شاخه‌های بافت شناسی جانوری است که به واسطۀ کاربرد فراوان آن در پزشکی، به همراه آسیب شناسی، پیشرفت فراوانی کرده است. این علم با اختراع و پیشرفت میکروسکوپ پا به عرصۀ معارف بشری گذاشت. دانشمندان از همان آغاز اختراع میکروسکوپ به زودی دریافتند که برای مشاهدۀ بهتر بافتهای حیوانی می¬باید تغییراتی در بافت ایجاد کنند تا بتوانند بهتر به جزئیات آن پی ببرند. رنگامیزی و نازک کردن بافت به ضخامتی در مقیاس هزارم میلیمتر، نمونه‌هایی است از لوازمی که برای مشاهدۀ بافت با دقت بالا لازم است. “فن بافت شناسی” به همۀ عملیاتی اطلاق میشود که در آن بافت را آمادۀ مشاهده زیر میکروسکوپ میکند. هر بافت مجموعه‌ای از سلولهای تخصص یافته آموزش بافت شناسی عملی عضلانی می‌باشد که کار معینی را انجام می‌دهند. بافتهای بدن به چهار دسته اصلی به نامهای آموزش بافت شناسی عملی عضلانی پوششی، همبند یا پیوندی، عضلانی و عصبی تقسیم می‌شوند. بافتهای غضروفی، استخوانی و خونی بافتهای همبند تخصص یافته آموزش بافت شناسی عملی عضلانی می‌شوند. یادگیری جزئیات ساختمانی آموزش بافت شناسی عملی عضلانی ارگانها و اعضای مختلف برای فهم فعالیت فیزیولوژیک و تغییرات پاتولوژیک آنها ضروری است. بنابراین بافت شناسی نه تنها به عنوان علمی آموزش بافت شناسی عملی عضلانی مستقل نمی‌تواند مطرح گردد بلکه بهتر است مرتبط با سایر شاخه‌های علم پزشکی و به عنوان یکی از پایه‌های اصلی آموزش بافت شناسی عملی عضلانی علوم پایه پزشکی مورد توجه قرار گیرد. ابزار کار اصلی در زمینه بافت شناسی آموزش بافت شناسی عملی عضلانی انواع میکروسکوپها آموزش بافت شناسی عملی عضلانی می‌باشد. در بدن انسان چهار بافت سلولی آموزش بافت شناسی عملی عضلانی وجود دارد که آموزش بافت شناسی عملی عضلانی از: ۱٫ بافت پیوندی (همبند) ۲٫ بافت پوششی ۳٫ بافت ماهیچه‌ای ۴٫ بافت عصبی مجموعه یاخته‌های هم شکل و همانندی که عهده‌دار عمل ویژه‌ای می‌باشند بافت نامیده می‌شوند. هر اندامی مانند ریشه، ساقه، برگ، گل، میوه و دانه شامل چندین آموزش بافت شناسی عملی عضلانی بافت می‌باشد. هر بافت خود با توجه به ساختار سلولی و آرایشی و عملکردی‌ای که دارد، دارای تنوع نیز می‌باشد. اقسام بافت‌های گیاهی به شرح زیر معرفی می‌شوند: ۱٫ بافت پوششی یا بشره‌ای که اپیدرمی نامیده می‌شود ۲٫ بافت چوب پنبه‌ای ۳٫ بافت پارانشیم ۴٫ بافت کلانشیم ۵٫ بافت اسکرانشیم ۶٫ بافت ترشحی – مجاری شیرابه‌ای ۷٫ بافت آوندی

در این صفحه تعداد ۱۷۳۰ مقاله تخصصی درباره بافت شناسی که در نشریه های معتبر علمی و پایگاه ساینس دایرکت (Science Direct) منتشر شده، نمایش داده شده است. برخی از این مقالات، پیش تر به زبان فارسی ترجمه شده اند که با مراجعه به هر یک از آنها، می توانید متن کامل مقاله انگلیسی همراه با ترجمه فارسی آن را دریافت فرمایید.
در صورتی که مقاله مورد نظر شما هنوز به فارسی ترجمه نشده باشد، مترجمان با تجربه ما آمادگی دارند آن را در اسرع وقت برای شما ترجمه نمایند.

بافت شناسی عملی عضلانی

بافت شناسی(به انگلیسی: Histology )قسمتی از علوم تشریحی است که ساختمان میکروسکوپی ارگانهای مختلف بدن را مورد بحث و بررسی قرار می‌دهد. بافت شناسی در واقع ادامه و دنبالۀ علم تشریح یا کالبدشناسی است که یک علم باستانی به شمار می رود.

هر بافت مجموعه‌ای از سلولهای تخصص یافته می‌باشد که کار معینی را انجام می‌دهند. بافتهای بدن به چهار دسته اصلی به نامهای آموزش بافت شناسی عملی عضلانی پوششی ، همبند یا پیوندی ، عضلانی و عصبی تقسیم آموزش بافت شناسی عملی عضلانی می‌شوند. بافتهای غضروفی ، استخوانی و خونی بافتهای همبند تخصص یافته محسوب می‌شوند. یادگیری جزئیات ساختمانی ارگانها و اعضای مختلف برای فهم فعالیت فیزیولوژیک و تغییرات پاتولوژیک آنها ضروری است. بنابراین بافت شناسی نه تنها به عنوان علمی مستقل نمی‌تواند مطرح گردد بلکه بهتر است مرتبط با سایر شاخه‌های علم پزشکی و به عنوان یکی از پایه‌های اصلی علوم پایه پزشکی مورد توجه قرار گیرد. ابزار کار اصلی در زمینه بافت شناسی انواع میکروسکوپها می‌باشد.

دوره بافت شناسی به مسائل مختلف در این حوزه می‌پردازد. امید است کاربران پزشک آموز پس از گذراندن این دوره، بتوانند بخش اعظمی از نیازهای خود را برآورد نمایند.

این دوره برای چه کسانی مفید است:

رشته بافت شناسی یکی از زیر شاخه های علوم تشریح (علوم آناتومی) است که به بررسی میکروسکوپی ساختارهای تشکیل دهنده بدن انسان و سایر حیوانات می پردازد. بدون تردید، اطلاع از ساختمان طبیعی و نرمال بافت های تشکیل دهنده اندام ها در بدن برای مقایسه ساختار آن ها با حالت های غیرطبیعی بیمار، ضروری و بنیادین است. به عبارت دیگر برای درک هر چه بهتر تغییراتی که به دنبال بیماری های مختلف، در بافت های بدن رخ می آموزش بافت شناسی عملی عضلانی دهد، لازم است که در ابتدا با ساختارهای طبیعی و سالم این بافت ها آشنا بود.

آموزش بافت شناسی عملی عضلانی دانشجویان پزشکی

آموزش بافت شناسی عملی عضلانی پزشک آموز

آموزش بافت شناسی عملی عضلانی پرستاری

ویدیو آموزش بافت شناسی عملی عضلانی دانشجویان پزشکی

ویدیو آموزش بافت شناسی عملی عضلانی دانشجویان پرستاری

بافت شناسی عضلانی

عضلانی بدن

عضلانی یعنی چه

یکی از ملزومات یادگیری هر چه بهتر بافت شناسی، استفاده از تصاویر و اسلاید بافت های مختلف و تصاویر میکروسکوپی است، لذا در این فرادرس، سعی شده است تا ضمن بیان مطالب نظری، با ارائه اسلایدهای بافتی و توضیحات مبسوط بر روی آن ها تا حدود بسیار زیادی بحث های عملی و تشخیصی درس نیز پوشش داده شود و بدین ترتیب دانشجو به طور همزمان بر مباحث نظری و عملی بافت های آموزش بافت شناسی عملی عضلانی عمومی بدن نیز تسلط پیدا خواهد کرد.