دانلود پی دی اف ( pdf ) جزوه خفگی ها د.ع.پ.تهران

پی دی اف ( pdf ) جزوه خفگی ها د.ع.پ.تهران

دانلود جزوه خفگی ها

1. ضربه به پشت: در کنار و پشت فردی که در حال خفگی است بایستید. برای کودکان می‌توانید روی زانوهایتان و پشت کودک قرار بگیرید. یک دستتان را برای حمایت جلو و روی قفسه سینه فرد قرار دهید. فرد در حال خفگی را از کمر خم کنید تا تا تنه فرد تقریباً موازی با زمین شود. با پاشنه دست (کف دست در مجاورت شست که در شکل نشان داده شده است) ۵ بار بین دو شانه ی فرد در حال خفگی، ضربه بزنید.
2. ۵ فشار شکمی بدهید (مانور هایملیخ): نحوه اجرای این مانور را کمی جلوتر توضیح می‌دهیم.
3. تکرار کنید: تا زمانی که انسداد مجاری تنفسی و خفگی برطرف شود متناوباً ضرمطابق دستورات زیر عمل کنید:
   1. یک موقعیت نشسته را در نظر بگیرید و نوزاد در حالتی که صورتش رو به زمین است بر روی ساعدتان(که بر ران تکیه داده) نگه دارید. سر و گردن نوزاد را با دست خود به طوریکه سر نوزاد پایین‌تر از تنه‌اش است نگه دارید (مطابق شکل).
   2. با پاشنه دستتان(کف دست د

      یر کردن جسم خارجی (لقمه – سکه – هسته) در مجرای تنفسی، افتادن زبان به عقب در مصدوم بیهوش، تورم بافت های گلو به دلیل التهاب زخم یا عفونت، غرق شدن و وجود مایعات در مجرای تنفسی، فشرده شدن گلو با پنجه دست یا دار زدن، وارد آمدن فشار بر

      بتدا مصدوم را در وضعیت خوابیده قرار دهید سپس دو کار اصلی را انجام دهید و دهان او را تمیز کنید، راه هوایی بیمار را باز کنید و اگر نفس نمی کشد به او تنفس مصنوعی بدهید و اگر قفسه سینه مصدوم بالا نیامد فشار شکمی را بر روی او اعمال کنید و پنج بار این حر

      ا راه هوایی را باز کنید و در صورت اطمینان از عدم وجود صدمه نخاع گردنی در حالتی که مصدوم صاف و به پشت قرار گرفته است، دو انگشت یک دست خود را زیر چانه مصدوم و دست دیگرتان را روی پیشانی وی قرار داده و به آرامی قدری سر وی را به عقب متمایل کنید.

      در صورت مشاهده انسداد واضح، آن را برطرف کنید. چانه مصدوم را با انگشتان خود نگه داشته و انگشت شست همان دست را به درون دهان وی فرو کنید تا بتوانید زبان او را نگه دارید.

      در حالی که زبان و آرواره مصدوم را محکم و ثابت نگه داشته اید، چانه را با دست دیگر خود مقداری بالا ببرید. از انگشت اشاره خود به حالت قلاب ماهیگیری برای بیرون آوردن جسم خارجی استفاده کنید، البته به شرطی که آن را به طور واضح ببینید.

      دندان ها و پروتزهای شکسته یا جا به جا شده را از دهان خارج کنید. اگر دندان های مصنوعی به خوبی در محل خود قرار دارند با آن ها کاری نداشته باشید و هرگز انگشتان خود را برای جستجوی کورکورانه درون گلوی مصدوم فرو نکنید.

      در تنفس دهان به دهان، بینی مصدوم را با فشردن انگشت شست و نشانه خود روی آن، مسدود سازید. سپس یک دم عمیق انجام داده لب های خود را در اطراف دهان وی قرار دهید، به نحوی که حین انجام تنفس حتی المقدور هوایی به بیرون نشت نکند.

      در مورد کودکان زیر یک سال فقط از قرار دادن یک انگشت در زیر چانه استفاده کنید و گردن را بیش از حد به عقب نبرید. دهان مصدوم را نگاه کنید و به دقت هرگونه انسداد و جسم خارجی را که به طور واضح می بینید خارج کنید. لب های خود را محکم در اطراف دهان و بینی شیرخوار و یا فقط در اطراف دهان در مورد کودکان یک تا هفت ساله بچسبانید.

      • تا زمان بالا آمدن سینه به درون ریه ها بدمید.

      • پنج بار تنفس بدهید، به طوری که هر بار تنفس حدود سه ثانیه طول بکشد.

      • علایم گردش خون (تنفس طبیعی، سرفه و یا حرکت) را جستجو کنید و به دنبال سایر نشانه های بهبود وضعیت نیز بگردید.

      • اگر علائم گردش خون وجود ندارد، احیا را شروع کنید. (CPR)

      • اگر علائم گردش خون وجود دارد، ابتدا تنفس مصنوعی را به مدت یک دقیقه ادامه داده، سپس با اورژانس تماس بگیرید.

      تا زمانی که بالا آمدن سینه وی را ببینید، هوای بازدمی خود را درون ریه هایش فوت کنید (حدود دو ثانیه طول می کشد تا قفسه سینه به اندازه کافی بالا بیاید).

      لب هایتان را برداشته و اجازه دهید که قفسه سینه به طور کامل پائین بیاید که این مرحله حدود چهار ثانیه زمان لازم دارد. یک بار دیگر هم تنفس دادن را تکرار کرده و سپس گردش خون را بررسی کنید.

      اگر نشانه ای از بهبود وضعیت مثل برگشتن رنگ پوست به حالت طبیعی و یا انجام هر حرکتی مثل نفس کشیدن و سرفه و یا عمل بلع در مصدوم دیده نشد، بلافاصله شروع به انجام عملیات احیای قلبی ریوی کنید.

      اگر نبض مصدوم حس شود، تنفس مصنوعی را تقریبا هر پنج ثانیه یکبار ادامه داده و پس از ۱۰ بار تنفس دادن، نبض وی را مجدد باز بینی کنید. در صورت بازگشت تنفس، بدن مصدوم را به وضعیت ریکاوری در آورید.

      کت را انجام دهید.

      داخل دهان را ببینید در صورتی که جسم خارجی گیر کرده وارد دهان شده است آن را خارج کنید و مجدد پنج بار تنفس مصنوعی بدهید. اگر انسداد برطرف نشد مراحل گفته شده را تا نفس کشیدن دوباره مصدوم یا رساندن او به بیمارستان ادامه دهید.

      روی قفسهدر تمامی دانلود جزوه خفگی ها دانلودانلود جزوه خفگی ها دانلود جزوه خفگی ها دانلود جزوه خفگی ها دانلود جزوه خفگی ها دانلود جزوه خفگی ها دانلود جزوه خفگی ها دانلود جزوه خفگی ها دانلود جزوه خفگی ها دانلود جزوه خفگی ها vد جزوه خفگی ها دانلود جزوه خفگی دانلود جزوه خفگی ها دانلود جزوه خفگی ها vها دانلود جزوه خفگی ها دانلود جزوه خفگی ها دانلود جزوه خفگی ها دانلود جزوه خفگی ها دانلود جزوه خفگی ها بیماران غیر هوشیار که رفلکس GAG ندارند یک ایروی بگذارید. راه هوایی را قبل از استفاده از ایروی باز کنید. زمانی که ایروی می گذارید مراقب باشید که زبان را به حلق نرانید. در صورتی که بیمار شروع به اُق زدن کرد به گذاشتن ایروی ادامه ندهید. جهت ساکشن راه هوایی بیمار آماده باشید. اصول کنترل آلودگی را بکار ببرید. (دستکش یکبار مصرف، ماسک و عینک). زمانی که ایروی در محل قرار دارد، باید وضعیت خم کردن سر به عقب و بالا آوردن چانه یا جلو کشیدن فک را حفظ کرده و بلافاصله ایروی را خارج کنید. سینه برخی از علل ایجاد خفگی هستند.

      همچنین کمبود هوا در مواردی مانند قرار گرفتن صورت روی بالش به مدت طولانی (در نوزادان) و داخل کردن سر در کیسه پلاستیکی (در کودکان)، جراحت های قفسه سینه، برق گرفتگی، استنشاق مواد سمی، استفاده از مواد مخدر یا دارو، ، استنشاق گاز سمی، انواع گزش ها و ارتفاع زدگی از دیگر علل خفگی هستند.

      همچنین در جریان بیماری هایی نظیر آسم، تورم مجاری تنفسی، سکته قلبی، فلج اطفال و بیماری های مسدود کننده راه هوایی و شوک در افراد که سبب نرسیدن خون و اکسیژن به بافت ها می شود نیز ممکن است خفگی اتفاق بیفتد اما دو علل شایع خفگی، وجود اشیاء خارجی در گلوی کودکان و افراد مسن و زبان در افراد بیهوش است.

      ر مجاورت انگشت شست) با ملایمت اما قوی، ۵ بار به وسط کمر نوزاد ضربه بزنید. جاذبه و ضربه به پشت باید جسم گیر کرده در مجاری هوایی را آزاد کند.

   3. نوزاد را بر روی ساعد(که بر روی پایتان تکیه دارد) به صورت سر بالا بگیرید به طوری که سر او پایین‌تر از تنه‌اش باشد (شکل سمت راست). اگر نوزاد نفس نمی‌کشد با کمک دو انگشت که بر وسط استخوان جناغ سینه نوزاد قرار می‌گیرند، ۵ بار فشار دهید. با هر فشار، سینه باید حدود ۴ سانتی متر فرو رود و سپس به آن فرصت بازگشت داده شود و سپس تکرار شود.
   4. اگر تنفس دوباره آغاز نشد ضربه به پشت و فشار قفسه سینه را متناوباً  تکرار کنید و درخواست کمک اورژانسی کنید.
   5. اگر راه هوایی نوزاد باز شد اما نوزاد باز نفس نمی‌کشید. احیای قلبی ریوی(CPR) را آغاز کنید

   به به پشت و فشار شکمی را انجام داده و تکرار کنید.

نکته: به فردی که صاف ایستاده ضربه به پشت نزنید چراکه جاذبه ممکن است باعث پایین‌تر رفتن جسم داخل مجاری تنفسی شود. در هنگام کمک های اولیه فرد باید رو به جلو خم شده باشد.

نکته: اگر از نحوه انجام ضربه به پشت آگاه نیستید می‌توانید فقط مانور هایملیخ(فشار شکمی) را اجرا کنید.

1. باً موازی با زمین شود. با پاشنه دست (کف دست در مجاورت شست که در شکل نشان داده شده است) ۵ بار بین دو شانه ی فرد در حال خفگی، ضربه بزنید.
2. ۵ فشار شکمی بدهید (مانور هایملیخ): نحوه اجرای این مانور را کمی جلوتر توضیح می‌دهیم.
3. تکرار کنید: تا زمانی که انسداد مجاری تنفسی و خفگی برطرف شود متناوباً ضرمطابق دستورات زیر عمل کنید:
   1. یک موقعیت نشسته را در نظر بگیرید و نوزاد در حالتی که صورتش رو به زمین است بر روی ساعدتان(که بر ران تکیه داده) نگه دارید. سر و گردن نوزاد را با دست خود به طوریکه سر نوزاد پایین‌تر از تنه‌اش است نگه دارید (مطابق شکل).
   2. با پاشنه دستتان(کف دست د

      یر کردن جسم خارجی (لقمه – سکه – هسته) در مجرای تنفسی، افتادن زبان به عقب در مصدوم بیهوش، تورم بافت های گلو به دلیل التهاب زخم یا عفونت، غرق شدن و وجود مایعات در مجرای تنفسی، فشرده شدن گلو با پنجه دست یا دار زدن، وارد آمدن فشار بر

      بتدا مصدوم را در وضعیت خوابیده قرار دهید سپس دو کار اصلی را انجام دهید و دهان او را تمیز کنید، راه هوایی بیمار را باز کنید و اگر نفس نمی کشد به او تنفس مصنوعی بدهید و اگر قفسه سینه مصدوم بالا نیامد فشار شکمی را بر روی او اعمال کنید و پنج بار این حر

      ا راه هوایی را باز کنید و در صورت اطمینان از عدم وجود صدمه نخاع گردنی در حالتی که مصدوم صاف و به پشت قرار گرفته است، دو انگشت یک دست خود را زیر چانه مصدوم و دست دیگرتان را روی پیشانی وی قرار داده و به آرامی قدری سر وی را به عقب متمایل کنید.

      در صورت مشاهده انسداد واضح، آن را برطرف کنید. چانه مصدوم را با انگشتان خود نگه داشته و انگشت شست همان دست را به درون دهان وی فرو کنید تا بتوانید زبان او را نگه دارید.

      در حالی که زبان و آرواره مصدوم را محکم و ثابت نگه داشته اید، چانه را با دست دیگر خود مقداری بالا ببرید. از انگشت اشاره خود به حالت قلاب ماهیگیری برای بیرون آوردن جسم خارجی استفاده کنید، البته به شرطی که آن را به طور واضح ببینید.

      دندان ها و پروتزهای شکسته یا جا به جا شده را از دهان خارج کنید. اگر دندان های مصنوعی به خوبی در محل خود قرار دارند با آن ها کاری نداشته باشید و هرگز انگشتان خود را برای جستجوی کورکورانه درون گلوی مصدوم فرو نکنید.

      در تنفس دهان به دهان، بینی مصدوم را با فشردن انگشت شست و نشانه خود روی آن، مسدود سازید. سپس یک دم عمیق انجام داده لب های خود را در اطراف دهان وی قرار دهید، به نحوی که حین انجام تنفس حتی المقدور هوایی به بیرون نشت نکند.

      در مورد کودکان زیر یک سال فقط از قرار دادن یک انگشت در زیر چانه استفاده کنید و گردن را بیش از حد به عقب نبرید. دهان مصدوم را نگاه کنید و به دقت هرگونه انسداد و جسم خارجی را که به طور واضح می بینید خارج کنید. لب های خود را محکم در اطراف دهان و بینی شیرخوار و یا فقط در اطراف دهان در مورد کودکان یک تا هفت ساله بچسبانید.

      • تا زمان بالا آمدن سینه به درون ریه ها بدمید.

      • پنج بار تنفس بدهید، به طوری که هر بار تنفس حدود سه ثانیه طول بکشد.

      • علایم گردش خون (تنفس طبیعی، سرفه و یا حرکت) را جستجو کنید و به دنبال سایر نشانه های بهبود وضعیت نیز بگردید.

      • اگر علائم گردش خون وجود ندارد، احیا را شروع کنید. (CPR)

      • اگر علائم گردش خون وجود دارد، ابتدا تنفس مصنوعی را به مدت یک دقیقه ادامه داده، سپس با اورژانس تماس بگیرید.

      تا زمانی که بالا آمدن سینه وی را ببینید، هوای بازدمی خود را درون ریه هایش فوت کنید (حدود دو ثانیه طول می کشد تا قفسه سینه به اندازه کافی بالا بیاید).

      لب هایتان را برداشته و اجازه دهید که قفسه سینه به طور کامل پائین بیاید که این مرحله حدود چهار ثانیه زمان لازم دارد. یک بار دیگر هم تنفس دادن را تکرار کرده و سپس گردش خون را بررسی کنید.

      اگر نشانه ای از بهبود وضعیت مثل برگشتن رنگ پوست به حالت طبیعی و یا انجام هر حرکتی مثل نفس کشیدن و سرفه و یا عمل بلع در مصدوم دیده نشد، بلافاصله شروع به انجام عملیات احیای قلبی ریوی کنید.

      اگر نبض مصدوم حس شود، تنفس مصنوعی را تقریبا هر پنج ثانیه یکبار ادامه داده و پس از ۱۰ بار تنفس دادن، نبض وی را مجدد باز بینی کنید. در صورت بازگشت تنفس، بدن مصدوم را به وضعیت ریکاوری در آورید.

      کت را انجام دهید.

      داخل دهان را ببینید در صورتی که جسم خارجی گیر کرده وارد دهان شده است آن را خارج کنید و مجدد پنج بار تنفس مصنوعی بدهید. اگر انسداد برطرف نشد مراحل گفته شده را تا نفس کشیدن دوباره مصدوم یا رساندن او به بیمارستان ادامه دهید.

      روی قفسهدر تمامی بیماران غیر هوشیار که رفلکس GAG ندارند یک ایروی بگذارید. راه هوایی را قبل از استفاده از ایروی باز کنید. زمانی که ایروی می گذارید مراقب باشید که زبان را به حلق نرانید. در صورتی که بیمار شروع به اُق زدن کرد به گذاشتن ایروی ادامه ندهید. جهت ساکشن راه هوایی بیمار آماده باشید. اصول کنترل آلودگی را بکار ببرید. (دستکش یکبار مصرف، ماسک و عینک). زمانی که ایروی در محل قرار دارد، باید وضعیت خم کردن سر به عقب و بالا آوردن چانه یا جلو کشیدن فک را حفظ کرده و بلافاصله ایروی را خارج کنید. سینه برخی از علل ایجاد خفگی هستند.

      همچنین کمبود هوا در مواردی مانند قرار گرفتن صدانلود جزوه خفگی ها دانلود جزوه خفگی ها دانلود جزوه خفگی ها دانلود جزوه خفگی ها دانلود جزوه خفگی ها دانلود جزوه خفگی ها ورت روی بالش به مدت طولانی (در نوزادان) و داخل کردن سر در کیسه پلاستیکی (در کوددانلود جزوه خفگی ها دانلود جزوه خفگی ها دانلود جزوه خفگی ها دانلود جزوه خفگی ها vکان)، جراحت های قفسه سینه، برق گرفتگی، استنشاق مواد سمی، استفاده از مواد مخدر یا دارو، ، استنشاق گاز سمی، انواع گزش ها و ارتفاع زدگی از دیگر علل خفگی هستند.

      همچنین در جریان بیماری هایی نظیر آسم، تورم مجاری تنفسی، سکته قلبی، فلج اطفال و بیماری های مسدود کننده راه هوایی و شوک در افراد که سبب نرسیدن خون و اکسیژن به بافت ها می شود نیز ممکن است خفگی اتفاق بیفتد اما دو علل شایع خفگی، وجود اشیاء خارجی در گلوی کودکان و افراد مسن و زبان در افراد بیهوش است.

      ر مجاورت انگشت شست) با ملایمت اما قوی، ۵ بار به وسط کمر نوزاد ضربه بزنید. جاذبه و ضربه به پشت باید جسم گیر کرده در مجاری هوایی را آزاد کند.

   3. نوزاد را بر روی ساعد(که بر روی پایتان تکیه دارد) به صورت سر بالا بگیرید به طوری که سر او پایین‌تر از تنه‌اش باشد (شکل سمت راست). اگر نوزاد نفس نمی‌کشد با کمک دو انگشت که بر وسط استخوان جناغ سینه نوزاد قرار می‌گیرند، ۵ بار فشار دهید. با هر فشار، سینه باید حدود ۴ سانتی متر فرو رود و سپس به آن فرصت بازگشت داده شود و سپس تکرار شود.
   4. اگر تنفس دوباره آغاز نشد ضربه به پشت و فشار قفسه سینه را متناوباً  تکرار کنید و درخواست کمک اورژانسی کنید.
   5. اگر راه هوایی نوزاد باز شد اما نوزاد باز نفس نمی‌کشید. احیای قلبی ریوی(CPR) را آغاز کنید

   به به پشت و فشار شکمی را انجام داده و تکرار کنید.

نکته: به فردی که صاف ایستاده ضربه به پشت نزنید چراکه جاذبه ممکن است باعث پایین‌تر رفتن جسم داخل مجاری تنفسی شود. در هنگام کمک های اولیه فرد باید رو به جلو خم شده باشد.

نکته: اگر از نحوه انجام ضربه به پشت آگاه نیستید می‌توانید فقط مانور هایملیخ(فشار شکمی) را اجرا کنید.